In mei verscheen ons Goed Genoeg-Seksboek. Daarin doorbreken we taboes en maken we komaf met de stereotyperende beelden uit de mainstream porno-industrie en de samenleving. Want ja, jouw seksleven, verlangens en belevenis zijn goed genoeg. Wij willen een samenleving waarin iedereen zich goed voelt en waar we vrij over seks kunnen praten, met een gezonde dosis humor. Dit keer werden we geholpen door cartoonist Domien Delforge, beter bekend als Studio Stoutpoep. Zijn tekeningen zijn een leuk staaltje maatschappijkritiek met een feministische insteek

Hey Domien! Waarom ben je begonnen met Studio Stoutpoep?

“Ik werd 30 en ik verveelde me, dus ik wilde eens iets nieuws beginnen (lacht). Mijn vrouw maakt zelf ook illustraties, dus wij hadden alle technische zaken al in huis en via haar heb ik de technische kennis opgedaan. Daarna ben ik gewoon begonnen met tekenen. Ik heb een Instagrampagina aangemaakt, eerst vanuit mijn eigen naam en erna vanuit Studio Stoutpoep”.

Had je alle succes verwacht?

“Helemaal niet, ik deelde eigenlijk eerst wat domme tekeningetjes die in eerste instantie enkel een paar vrienden liketen. De eerste cartoons waren ook helemaal niet zo goed. Het was allemaal wat stressy, want ik kende weinig van het technische en ook het tekenen was nieuw voor mij. Tel daar mijn ongeduld bij een je kan je er iets bij voorstellen. Maar mijn Instagrampagina begon te lopen en is blijven groeien. De kans hebben om mee te werken aan allerlei leuke dingen en opdrachten gebeurt pas sinds een jaar of twee. Alles kwam dus heel onverwachts want 5 jaar geleden had ik nog nooit een digitale potlood vastgenomen. En dat maakt het natuurlijk best bijzonder.”

“Als ik nu een tekening of reactie voorbij zie komen op sociale media is dat heel cool. Zeker omdat ik het nooit heb nagestreefd. Ik vind het vooral fijn dat het mijn tekeningen zijn die online komen en niet ikzelf. Dat probeer ik echt te beperken, ik sta niet graag in het middelpunt van de belangstelling.”

Je werkt overdag in een bank, is Studio Stoutpoep een soort uitlaatklep?

“Deels wel, denk ik. Ik vind die contradictie wel plezant. ’s Morgens kom ik met een gestreken hemd aan bij de bank om de hele dag beleefd zijn. ’s Avonds kom ik thuis, wissel ik dat hemd in voor iets comfortabeler en kruip ik achter mijn computer om te tekenen wat ik wil. Zo kan mijn hoofd op twee manieren werken. Als je maar met één ding bezig bent, kan je een beetje afgestompt worden. Afwisseling is belangrijk, veel mensen onderschatten dat.”

“Ze zijn op het werk meestal positief over mijn tekeningen. Ik had ooit een directeur die tijdens een sollicitatie voor een hogere functie zei dat ik beter kon stoppen met mijn bijberoep omdat klanten dat ook kunnen zien. Ik heb toen heel duidelijk gezegd dat ik dat niet ging doen en ik heb de job tóch gekregen (lacht). Dat is de enige keer dat iemand expliciet negatief was. Mijn huidige baas liket alles wat ik op Linkedin deel over Stoutpoep.”

Waar ben je het meest trots op van je werk?

“Goeie vraag (lacht). Ik denk oprecht het soort projecten waarvoor ik gevraagd word. Vooral de dingen waarmee ik ook een beetje mee verschil kan maken. Zoals het Goed Genoeg-Seksboek of wanneer bijvoorbeeld Flair werkt rond body positivity en ze me vragen voor tekeningen, dat is fijn. Dus vooral de projecten die een positief maatschappelijk relevant kantje hebben. Dat had ik zeker niet verwacht dus dat is leuk. En dat het geweten is dat ik dat doe, anders zou ik niet gevraagd worden.”

“Ik vind het Goed Genoeg-Seksboek een tof project, net zoals jullie vorige boeken. Ook dat de illustraties los van de thematiek een eigen plek krijgen is een pluspunt. Soms worden ze in een klein hoekje gemoffeld, maar nu mocht ik iets maken wat meedroeg aan het geheel. Een taboethema vind ik daarnaast altijd leuk om aan mee te werken, dat doe ik zelf ook regelmatig en seksualiteit blijft een belangrijk thema. Dat merk ik als ik met single vriendinnen praat. Alles draait nog meer rond perfectie. Dus in zo een tijd en context iets realistisch maken, is top.”

“Seksuele taboes klinkt voor sommigen zoals de porno-industrie, terwijl het voor mij juist betekent dat mensen zich goed en op hun plaats voelen. Het gaat over alles, ook levensbepalende zaken. Leuke naakte tekeningen mogen maken en daarbij mentale gezondheid mogen promoten, dat is iets waar ik zeker mijn naam wil onder zetten. Bovendien vind ik dat alles wat rond seksuele taboes draait vooral in vrouwenboekjes en dergelijke voorkomt, terwijl het taboe langs beide kanten bestaat. Soortgelijke illustraties worden voornamelijk door vrouwen en met een andere insteek gemaakt. Ik vind het leuk om als man dezelfde insteek te gebruiken, want ik denk dat veel andere mannen dat niet durven. Terwijl het heel belangrijk is om voor dezelfde zaken te vechten.”

“Ik moet ook zeggen dat als er ergens ‘vzw’ staat bij een project, ik altijd enthousiaster ben. Meewerken aan grote winstcampagnes vind ik minder fijn. Ik heb altijd veel meer respect voor mensen die iets doen met een passie, en dat is vaak zo bij vzw’s. Er wordt op zoek gegaan naar mensen met de juiste voeling en insteek. Eender wie er een punt van maakt te strijden voor een gelijke wereld en voor de mooiheid van de wereld, daar heb ik heel veel respect voor.”

Wat zijn de grappigste of meest vreemde reacties die je al hebt gekregen?

“Mensen die reageren zijn vaak niet grappig, ze zijn vaak boos. Negatieve reacties op sociale media zijn eigenlijk een beetje een kwaal van deze tijd. Soms zet ik de reacties af. Dat vind ik zelf heel jammer want een gezonde discussie is goed, maar soms wordt het te heftig en grof en ik heb niet de tijd om alles te filteren of om die personen te blokkeren.”

“In het algemeen merk ik het belang van wat ik doe heel goed wanneer ik bijvoorbeeld een post maak die mannen in een iets slechter daglicht zet. Dan reageren er plots vierhonderd mannen heel gepijnigd of kwaad. De ergste reacties komen er op de gay pride en alles er rond. Dan pas merk je hoe veel mensen niet enkel onverschillig, maar er echt radicaal tegen zijn. Ik wist natuurlijk wel dat er nog werk aan de winkel was, maar dat het zo erg was heb ik al doende geleerd de afgelopen jaren. Het is dus ongelofelijk nodig dat we er nog mee bezig zijn, ook in België.”

“Ik heb ooit iets gepost over vrouwenrechten en toen reageerde iemand dat het schandalig was dat ik zo de aandacht wegnam van strijdende vrouwen. Dus daar ben ik toen mee in gesprek gegaan. Aan de andere kant kreeg ik wel talloze positieve reacties van vrouwen.”

“De groep voor wie ik het doe is wel heel supportive. Maar ja, commentaar krijgen is nooit fijn. Ik heb onlangs mijn eerste boek uitgebracht en als ik dan één slechte review lees kan ik daar echt niet van slapen.”

Je noemt jezelf een feminist? Waarom is dit volgens jou vandaag belangrijk?

“Ja, dat doe ik bewust om de negatieve bijklank ervan te laten verwijderen. Veel mannen gaan er vanuit dat als je jezelf feminist noemt je automatisch vindt dat alle mannen slecht zijn. Je kan er perfect voor zorgen dat het aangenamer wordt voor de andere, zonder het onaangenamer te maken voor jezelf. Als het dan zou neerkomen op je eigen gedrag of leven een beetje te moeten aanpassen voor het gemeengoed, moet je het gewoon doen.”

“Ik ben opgegroeid tussen 2 zussen (lacht). En ik heb ballet gedaan. Dan kom je terecht in een wereld waarin veel wordt gelachen met mensen. Dus ik zette me wel al in voor gelijkheid, maar het meer actieve kantje is ontstaan toen ik begon met Studio Stoutpoep. Toen pas zocht ik dingen op en praatte ik écht met anderen.”

“De belangrijkste reden is toch die diepgewortelde kwesties aan te kaarten in mijn eigen omgeving, want er worden nog steeds veel cafémopjes gemaakt. Dus het daar tegenin durven te gaan en vooral om niet te laten vergeten dat er nog heel veel werk is. Veel mensen bedoelen het niet slecht, maar doen of zeggen toch zaken die niet oké zijn.”

“Feminist zijn is trouwens één deel. Ik probeer me ook voor racisme of LGBTQIA+-haat in te zetten. Veel mensen vinden dat er geen strijd meer gevoerd moet worden, zij gaan niet meer op zoek naar een manier om het te verbeteren.”

Waar heb je de inspiratie voor de cartoons uit het boek gehaald? Heb je er lang over moeten nadenken?

“Ik vond mijn inspiratie deels uit mijn bestaande tekeningen en ik ben ook gaan kijken in de samenvatting van het boek. Een grote opdracht zoals deze gooi ik altijd eens in de Whatsapp-groepen met vrienden om ideeën uit te wisselen? Sommige onderwerpen waren lastiger dan anderen.”

“Ik teken trouwens altijd in bepaalde kleuren dus er was weinig variatie qua huidskleur en dergelijke, maar ik heb ook geleerd uit deze cartoons. Nu pas ik subtiele veranderingen toe in de rest van mijn tekeningen. Ik geef ze bijvoorbeeld al eens vaker wat cellulitis of een oorbel. Kleine dingen die het wat menselijker maken.”

Wat is je favoriete cartoon uit het boek?

“The male scale, dan kan ik een beetje met mezelf lachen en omdat je weet dat dat bij veel mannen gevoelig gaat liggen. Dat ik hen er een beetje mee pest (lacht). En de sex tape in de vorm van 69.”

Wil jij ook een exemplaar?
surf naar onze webshop.