Ze zijn met 475 000, ze brengen een vijfde van al onze kinderen groot en we hebben te weinig aandacht voor hun noden. We spreken over de alleenstaande ouder. Ze worden vaak gezien als een tijdelijke en gebrekkige gezinsvorm. Maar dat zijn ze niet, ze zijn een volwaardig gezinsvorm en ze zijn hier om te blijven.

De algemene levenstevredenheid van de alleenstaande ouder is de laagste van alle gezinsvormen en vaker dan andere Belgen gaan ze gebukt onder psychologische problemen. De dubbele verantwoordelijkheid om in inkomen en in zorg te voorzien, eist haar tol.  

Ze zijn arm.

Een recente studie van het ABVV leert ons dat het inkomen van een eenoudergezin gemiddeld 30% lager ligt dan dat van een tweeverdienersgezin. 1 op de 5 leeft onder de armoedegrens en 1 op de  3 heeft een verhoogd armoederisico. Dit vertaalt zich in alleenstaande ouders die zich geen eigen huis kunnen permitteren, de energierekeningen niet meer kunnen betalen of medische zorgen voor zichzelf en hun kinderen moeten uitstellen. Of zoals sociologe Christine Van Peer het mooi verwoordde: “alleenstaande ouders vervullen dubbele rollen met gehalveerde middelen”.

Ze hebben geen tijd.

Evenals geld, komen de alleenstaande ouders ook tijd tekort. Alleenstaande ouders hebben geen middelen om ouderschapsverlof of tijdskrediet op te nemen. Ook voor het uitbesteden van huishoudelijke taken of kinderopvang is vaak geen geld. En werkende alleenstaande ouders moeten met één pakket aan verlofdagen alle vakanties zien te overbruggen. Mission impossible.

Ze zijn alleen.

Alleenstaande ouders hebben een minder breed sociaal netwerk en kunnen hierdoor minder een beroep doen op informele en gratis opvang. Ze hebben minder tijd om hun sociale contacten te onderhouden met vrienden en familie. Dit maakt dat alleenstaande ouders zich vaker eenzaam voelen dan andere ouders.

Ze zijn vrouw.

8 op de 10 alleenstaande ouders zijn alleenstaande moeders. Alleenstaande moeders hebben het bovendien ook moeilijker dan alleenstaande vaders op de arbeidsmarkt. Slechts 66,5% van de alleenstaande moeders werkt, tegenover 79% van de alleenstaande vaders. Alleenstaande vaders kunnen ook vaker dan alleenstaande moeders een beroep doen op informele hulp van familie.

Ze zijn sterk.

Alleenstaande ouders hebben al wat woelige watertjes doorzwommen, en dat maakt hen sterk. Ze zijn ondertussen meester in de eindjes aan elkaar knopen, in alle mogelijke gezinstaken combineren met hun job en in het creatief om springen met hun beperkte tijd.

Nu nog een sterk beleid.

Laten we hen versterken door beleidskeuzes te maken die hen ondersteunen. Als er iets is dat alle cijfers ondersteunt is dat het bestaande ondersteuningspakket van sociale voordelen en tegemoetkomingen onvoldoende is.

• Voer een eenoudertoets in voor alle beleidsdomeinen.
• Geef alleenstaande ouders een dubbele woonbonus.
• Trek uitkeringen op tot de Europese armoederisicodrempel (1478,20 euro voor een alleenstaande ouders met 1 kind en 1819,32 voor een alleenstaande ouder met 2 kinderen).
• Geef alleenstaande ouders recht op een sociaal tarief bij nutsvoorzieningen.
• Verdubbel het familiaal verlof voor alleenstaande ouders.
• Bied dienstencheques aan zonder prefinanciering.
• Maak kinderopvang toegankelijker voor alleenstaande ouders.