Ik lig in bed en balanceer op het randje van in slaap vallen. Maar ineens is daar de hand van mijn vriend. Zijn hand is de voorbode van de rest van zijn lichaam. Zonder woorden gaat hij op zoek naar wat hem interesseert. Er zit geen romantiek of tederheid achter zijn gebaren en hij antwoordt niet als ik iets vraag. Hij is duidelijk op zoek naar seksuele ontlading, niet meer of niet minder. 

Zelf heb ik totaal geen zin in seks. Ik wil gewoon slapen. Als ik licht tegenstribbel, reageert hij lichamelijk kordaat. Seks wil en zal hij hebben. Een klein deel van mij vindt het wel geil dat ik niets in te brengen heb in de beslissing of we seks hebben of niet. Hij komt klaar. En dat is het dan. Ik heb gediend.

Slaapseks

’s Ochtends weet hij van niets. Ik voel me er licht ongemakkelijk bij als ik het hem vertel. Hij schaamt zich en excuseert zich. Het lijken 2 verschillende personen, die niet van elkaars bestaan afweten.  

Met momenten gebeurt dit vaak. Daarna verdwijnt het weer voor een tijdje. Ik weet nog altijd niet hoe het bij hem wordt uitgelokt. Omdat het ondertussen al vaker gebeurde, beschouw ik het als een kans om mijn grenzen te leren stellen. Ooit zorgde een duidelijke 'nee' er al eens voor dat hij wakker werd.

Intussen leerde ik dat dit fenomeen gekend is onder de term slaapseks of sexsomnia. Het is dus een medische aandoening die mij uit mijn slaap houdt. Ik weet nog altijd niet helemaal wat ervan te vinden. Het blijft raar, maar hoe kan ik hem iets kwalijk nemen waar hij zich niet eens van bewust is.