"Je t'aime, à la folie, je t'aime", zing ik de laatste tijd voor mijn 3-jarig zoontje voor het slapengaan. Ik voel dan een onweerstaanbare drang om hem te knuffelen zonder hem ooit los te laten. Uit vrees dat onze band, onze liefde verdampt eenmaal de omhelzing voorbij is. Liefde doet gekke dingen met een mens. Ik vraag hem meermaals of hij beseft hoeveel ik van hem hou. Hij kijkt me dan niet begrijpend aan.

Hoe leg ik hem uit dat 'houden van' hetzelfde kan betekenen als 'iemand graag zien' of 'liefde voelen voor iemand'? Of simpeler verwoord: 'wanneer een persoon jou gelukkig maakt' of 'iets graag lusten'?

Hoe leg ik hem uit dat 'houden van' ingewikkeld is en dat er sinds mensengeheugenis liedjes, gedichten, films bestaan over de (on)zin van liefde? En dat het antwoord nog altijd zoek is?

Hoe leg ik hem uit dat 'houden van' een lelijk kantje heeft? Dat personen die elkaar graag zien soms ruzie maken? Dat de persoon waar je het meest van houdt jou heel diep kan teleurstellen?

Hoe leg ik hem uit dat 'houden van' verschillende gedaanten kent? Dat grenzen stellen aan zijn baldadig gedrag, hem stimuleren in zijn autonomie, vertrouwen geven in zijn kunnen onder diezelfde noemer vallen?

Hoe leg ik hem uit dat 'houden van' begint met van zichzelf te houden? Dat als hij zichzelf niet graag ziet dat desastreuse gevolgen kan hebben voor zowel zichzelf als voor zijn omgeving? Dat hij blijft geloven hoe uniek, prachtig en waardevol hij is?

Ik leg het hem later wel uit.

Nu is het veel te vroeg om het te verwoorden.

Nu doe ik het met gebaren: ik pak hem goed vast, overstelp hem met kusjes, kietel tot hij niet meer bijkomt van het lachen. Terwijl ik zing "Je t'aime, à la folie, je t'aime."