Ik ben uitgenodigd voor een tuinfeest bij mijn neef Dirk en zijn vrouw Lindsay  ter ere van haar 50ste verjaardag. Onderweg in de auto zing ik luidkeels mee met de radio, ik verheug me om hen en mijn andere neef Eric en zijn vrouw Esther weer te zien. Ook mijn oom en tante, die tevens mijn meter is, zullen er zijn en enkele mij onbekende collega’s en vrienden van Lindsay.

Wanneer ik aankom, zijn er al enkele genodigden aanwezig. De tuin is prachtig versierd, het is stralend weer en ik krijg meteen een drankje in mijn handen. Dirk stelt me voor aan een aantal koppels en ik ga een beetje ongemakkelijk bij hen staan. Ik ben niet verlegen maar ik kijk toch graag altijd even de kat uit de boom voordat ik me open stel. Het gesprek gaat over de vele wegenwerken in hun streek maar ik woon in een andere provincie dus ik kan niet meepraten over de verkeerschaos waar zij alle dagen last van hebben.

Naarmate er meer mensen aankomen, merk ik dat ik de enige single ben en ook de enige die Lindsay niet heeft gekend voordat ze een relatie kreeg met mijn neef. Ik voel me een buitenstaander en na een uur sta ik nog steeds stilletjes te luisteren naar hun verhalen terwijl mijn oorspronkelijke blijheid met de minuut verder wegzakt.

Ondertussen zijn Eric en Esther aangekomen samen met mijn oom Martin en tante Margriet. Esther komt me weghalen bij het groepje om me voor te stellen aan de ouders van Lindsay en we zetten ons in de schaduw van een boom om wat bij te praten over onze respectievelijke kinderen.

In een hoek gedreven.

Plots draait mijn tante, die een meter of 2 van me vandaan zit, zich om op haar stoel en vraagt me op vrij luide toon of ik nu nog altijd alleen ben, met de nadruk op ‘nog altijd’. Ik zie een aantal mensen even in onze richting kijken wanneer ik mijn single status bevestig. Tante Margriet vraagt me, met dezelfde luide stem, hoe het komt dat ik nog steeds geen man heb weten te strikken. Nog meer aanwezigen spitsen nu de oren en ik haal mijn schouders op om aan te geven dat ik er geen antwoord op heb, in de hoop dat ze begrijpt dat ik er eigenlijk hier en nu niet over wil praten. Maar mijn lieve meter geeft niet op en begint me de les te spellen. “Je denkt toch zeker niet dat je zoon altijd bij jou gaat blijven? Over een paar jaren gaat hij het huis uit en word jij zo’n eenzame zeur als jouw moeder. Je bent gewoon veel te kieskeurig!”

En dan gebeurt het: ik herinner me dat ik mezelf beloofd had om altijd fier en met opgeheven hoofd in het leven te staan. Ik kijk tante Margriet recht aan wanneer ik met een even luide stem antwoord: “Nadat je ex-man je halfdood heeft geslagen, heb je alle recht en reden om kieskeurig te zijn en trouwens, het is geen schande om alleen te zijn”. Het is nu muisstil rond ons, sommigen kijken me geschrokken aan, anderen kijken ongemakkelijk in hun glas en tante mompelt dat ik stout ben terwijl ze de aftocht blaast richting de geïmproviseerde bar.

Respect

Het heeft een tijdje geduurd voordat de vrolijke sfeer terugkeerde, maar uiteindelijk werd het een geslaagd feest en heb ik enkele fijne gesprekken gevoerd met mensen die me wel in mijn waarde wisten te laten.