Tatjana is haar hele leven zwaar geweest. Als baby was dat schattig, nadien werd het meer en meer iets negatiefs. Daar gaat ‘Knap voor een dik meisje’ over, dik zijn in een samenleving waar dun zijn de norm is. Het begin van het boek springt wat van de hak op de tak en verloopt niet chronologisch. Maar eens je daar voorbij bent, zit je helemaal in het verhaal en leest het als een trein.

Voor een keer wordt er niet over de hoofden van de betrokkenen (zware mensen) gepraat, zoals nog te vaak gebeurt, maar hoor je hen zelf aan het woord. Dat is een verademing. Het zorgt ervoor dat je Tatjana heel persoonlijk leert kennen. Het maakte me automatisch benieuwd naar meer. Ik zocht haar zelfs op op Instagram.

Harde opmerkingen

In het boek vertelt Tatjana over haar gewichtsschommelingen. Alle complimenten die ze krijgt in haar slanke periode, bevestigen voor Tatjana wat zij al jarenlang voelde: dik zijn is slecht en dun zijn is goed. Maar zelf voelt ze zich op haar laagste gewicht helemaal niet beter in haar vel.

‘Knap voor een dik meisje’ gaat niet enkel over overgewicht, ook thema’s als huiselijk geweld, rouw en depressie komen aan bod. Toch denk ik dat het voor veel zwaardere mensen een herkenbaar verhaal zal zijn. Alleen al de uitspraken waarmee Tatjana geconfronteerd wordt: ‘Ga eens afvallen of zo, dan zou ik je misschien doen’, ‘Ik denk niet dat het past, je kunt beter ergens anders gaan zitten’, ‘Wat ben je knap geworden, dun staat je echt goed’. Je voelt je klein en vernederd in de plaats van Tatjana.

Zelfaanvaarding

In de laatste hoofdstukken van het boek, maakt Tatjana gebruik van quotes van andere dikke vrouwen en bespreekt ze de resultaten van onderzoeken rond zwaarlijvigheid. Voor mij breekt dit het verhaal. Maar het maakt wel duidelijk dat er nog veel meer te vertellen valt.

Het boek eindigt met een positieve noot, al betekent dat niet dat alle problemen miraculeus opgelost zijn. Tatjana geeft zelf aan dat ze de oplossing nog niet gevonden heeft. Ze wordt vaak gezien als een uithangbord van de body positivity, maar heeft het moeilijk met die beweging. Jezelf accepteren en graag zien, is niet evident als je jarenlang te horen kreeg dat je niet goed genoeg was.

Het gewicht van gewicht

Eigenlijk vat de ondertitel van het boek ‘Het gewicht van gewicht’ het perfect samen. Bewust of onbewust hechten we in onze samenleving heel wat belang aan het cijfer op de weegschaal. Dat geldt soms voor onszelf, maar zeker ook voor mensen rondom ons. Aan kilo’s hangen we een waardeoordeel vast. Wie zwaar is, is lui, heeft geen zelfdiscipline en is dom. Terwijl een gewicht niets meer over een persoon zegt dan iemands lengte of haarkleur. Het boek confronteert je met deze (on)bewuste vooroordelen. Je leert kijken naar de persoon achter het gewicht. En die heeft heel wat interessants te vertellen.

Plussize paspoppen

Recent was er commotie rond de plussize paspoppen in Nike-winkels. Enerzijds kwam er veel lof, ook zwaardere vrouwen verdienen een plek in de (sport)winkel. Maar anderzijds is er heel wat kritiek. De poppen zouden obesitas promoten en vrouwen met een dergelijk figuur zouden fysiek niet in staat zijn om te sporten. Tatjana reageerde op Vogue.nl op de hetze. “Je gaat je er zo slecht door voelen als dik persoon. Ik sport vaak, draag strakke kleding. Wat vinden mensen dan allemaal van mij? We moeten samen laten merken dat het niet normaal is dat dit soort dingen worden gezegd. Het laat ook maar weer zien dat we er nog lang niet zijn met die hele diverse en inclusievere beweging.”

Win een exemplaar
Wil jij dit boek lezen? Wij geven 2 exemplaren weg.
Laat ons via info@viva-svv.be weten waarom jij het graag wil lezen en wie weet komt er een exemplaar jouw richting uit!