De meeste mensen krijgen er vroeg of laat wel eens mee te maken: liefdesverdriet. Het is van alle tijden en hartverscheurend. Leen Dendievel, Kaat uit thuis, schreef er een boek over: Hard. Liefde sterft nooit. “Liefdesverdriet wordt vaak afgedaan als iets banaals, terwijl het belangrijk is dat het serieus genomen wordt.”

Wat gebeurt er in het lichaam bij iemand die liefdesverdriet heeft?
“Het klinkt niet romantisch maar eigenlijk heeft het alles met hormonen te maken. Wanneer iemand liefdesverdriet heeft, steken dezelfde hormonen de kop op dan wanneer die persoon verliefd werd. Alleen doen die hormonen op dat moment andere dingen. Je gaat de persoon nog mooier vinden dan die eigenlijk was, je verbloemt dingen enzovoort. Je creëert een soort blinde vlek.”

“Alles wat iemand voelt die liefdesverdriet heeft, start vanboven in het hoofd. Dat is hetzelfde als bij mensen die zeggen dat ze vlinders in hun buik hebben, ook dat zijn signalen die de hersenen uitsturen.”

Hechtingspatronen

“Eigenlijk heeft het allemaal te maken met hoe je je als kind hebt gehecht aan je ouders. Het patroon dat je daar hanteert, daarmee zal je later ook in een relatie stappen. Wat je van een partner verlangt, komt meestal overeen met wat je van je ouders verwachtte en wat je van hen terugkreeg.”

“Wanneer je iemand verliest, dan ga je op dezelfde manier reageren. Ofwel reageer je heel vermijdend en denk je dat je het wel alleen aankan ofwel heb je een angstig hechtingspatroon en klamp je je vast aan de persoon die je heeft verlaten, omdat je die zeker niet wil kwijtraken.”

“Als kind kies je je hechtingspatroon niet, alleen kan het wel veranderen als je vrienden of een partner hebt met een veilig hechtingspatroon. Ook door een (eerdere) breuk kan je hechtingspatroon gaan veranderen. Dus het is niet zo dat kinderen die minder gehecht zijn, gedoemd zijn om meer liefdesverdriet te hebben.”

In je boek zeg je dat er nog altijd een groot taboe rust op liefdesverdriet.
“In onze maatschappij wordt liefdesverdriet inderdaad heel hard onderschat. Het wordt snel onder de mat geveegd. Heel veel mensen reageren met dooddoeners als “Er zijn genoeg vissen in de zee”, ‘Dat gij daar nog altijd mee zit” of “Hij is u niet waard”. Vaak zijn die uitspraken goed bedoeld maar daar is iemand met liefdesverdriet niets mee.”

“De intensiteit van liefdesverdriet kan eigenlijk even erg zijn als rouwen om de dood. Het kan er even hard inhakken want er is op dat moment iemand die tegen jou heeft gezegd dat hij of zij jou niet meer wil. Liefdesverdriet gaat natuurlijk over en rouwen om de dood niet, dus dat verlies is op langere termijn natuurlijk erger want dat draag je je hele leven mee. Maar toch mag de intensiteit van liefdesverdriet niet onderschat worden. De maatschappij zou daar meer aandacht voor mogen hebben.”

Hoe dan?
"Er zou eerst en vooral meer openheid moeten zijn. Ik vind bijvoorbeeld dat mensen met liefdesverdriet een ziektebriefje zouden moeten kunnen indienen op hun werk en thuis zouden moeten kunnen blijven als het echt niet gaat. Liefdesverdriet is echt psychisch leed. Burn-outs worden vandaag de dag, gelukkig, wel ernstig genomen. We moeten beseffen dat liefdesverdriet ook een invloed kan hebben op het menselijke functioneren."

Rouw

“Mensen die liefdesverdriet hebben, hebben tijd nodig om te rouwen. Laat ons daar niet stom over doen, dat is gewoon zo. We moeten altijd maar door en door en door en hebben geen tijd meer om gebeurtenissen te verwerken. Terwijl het voor iedereen een voordeel zou zijn, mochten we mensen in het begin wat meer tijd geven om met een bepaalde situatie om te gaan. Geef mensen die zich slecht voelen ruimte en tijd en laat ze ventileren.”

Kunnen we er ons tegen wapenen?
“Ik denk van niet. Je kan misschien wel leren uit vorig verdriet, kijken hoe je het toen hebt aangepakt en wat je toen heeft geholpen maar elke situatie en elke relatie is anders.”

“Je kan uit een jarenlange relatie komen en daar toch relatief makkelijk overheen geraken omdat je bijvoorbeeld tijdens de relatie al afscheid aan het nemen was. Voor hetzelfde geld heb je een vakantielief van een paar weken en ben je daar daarna compleet ondersteboven van.”

“Je kan wel denken dat je sneller je moed bijeen zult rapen dan de vorige keer, maar liefdesverdriet valt niet te voorspellen. Je gedachten heb je niet altijd onder controle.”

Welke raad wil je meegeven aan mensen die iemand kennen met liefdesverdriet?
“Geef die persoon tijd en forceer hem of haar niet. Als iemand er nood aan heeft om even thuis te cocoonen dan is dat ok. Laat vrienden die liefdesverdriet hebben, weten dat ze bij jou terechtkunnen zodat ze niet dichtklappen uit schrik voor de reacties uit hun omgeving. Want als iemand dichtklapt, dan kan die niet aan het verwerkingsproces beginnen. Er moet over gepraat worden, dat is echt heel belangrijk. Maar iemand kiest zelf wanneer. Hoewel iedereen er alleen doormoet, is het belangrijk dat mensen weten dat ze er niet alleen voorstaan.”

Copyright foto's: Selina De Maeyer