Ik lees niet graag boeken over ouderschap, vol met tips en bestraffende vingertjes. Ik krijg daarbij al heel snel het gevoel dat mijn aanpak niet goed (genoeg) is of krijg schrik voor wat me nog te wachten staat als mama. Met het boek van Hanne Luyten ligt dat iets anders. Ik volgde Hanne al op Instagram en daar was ik al aangenaam verrast door haar grappige, eerlijke en ook wel hartverwarmende posts en foto’s. Toen ze aankondigde dat ze een boek zou uitbrengen, was ik dan ook erg blij en heel benieuwd.

In #nietaankindengezinverklappen vertelt Hanne over zichzelf als moeder en over hoe ze haar leven organiseert met 3 kinderen. Wat moet je weten over #nietaankindengezinverklappen?

1. Het is een grappig boek
   Echt heel grappig. Ik lees vrij veel, maar ik heb nog niet vaak luidop moeten lachen tijdens het lezen. Nu dus wel! De situaties die Hanne beschrijft zijn op zich al vrij hilarisch, maar de manier waaróp ze ze beschrijft, is zo goed gevonden dat je ze zo kan gebruiken in een stand-upcomedyshow. Een bloemlezing: het boodschappenlijstje volgens haar man, wat doe je als je denkt dat je kind een punaise heeft ingeslikt en een vogel in huis (jawel: in huis).
2. Relativeren, relativeren, relativeren
   Wat ik zeker zal overhouden aan dit boek, is dit: het belang van te relativeren als mama. De dingen lopen misschien niet altijd zoals je het wil, maar alles komt altijd goed. Oké, je sluit per ongeluk je baby op in de auto of je belandt op spoed met je kind dat met haar tong door haar kin zit, maar maakt dat van jou een slechte mama? Ab-so-luut niet. Dat zijn helaas dingen die gebeuren, maar het zijn net die verhalen die je bij blijven en waar je later, als alles al lang achter de rug is, waarschijnlijk mee zal kunnen lachen. Hanne maakt nogal wat mee met haar kinderen, maar ze handelt altijd met haar gezond verstand en uiteindelijk komt alles altijd goed. Ode aan de imperfectie.
3. Mama zijn = liefde
   Het is Hanne echt niet te doen om enkel grappig te zijn. Ze is ook een mama, zoals er zovelen zijn, namelijk eentje die haar kinderen doodgraag ziet. Het is zo mooi om te lezen over de twijfels die ze had bij de komst van een 2de kindje en hoe al die twijfels meteen wegvielen bij de geboorte van haar Mediumkind. Je voelt echt op elke pagina van dit boek dat dit een mama is met een hart vol liefde voor haar kinderen, ook al wil ze ze ook wel eens achter het behang plakken.
4. Je hoeft niet alles leuk te vinden aan mama zijn.
   Hanne is uiteraard een hele trotse mama, maar dat wil daarom niet zeggen dat ze alles aan ouderschap fantastisch vindt. Ze houdt bijvoorbeeld niet van kleine karretjes in de supermarkt, van subtropische zwembaden of van vogels in huis (jawel in huis).

Dat vind ik een hele mooie en geruststellende gedachte: mama (of papa) zijn is het allerschoonste dat er is, maar het is oké om niet álles leuk te vinden. We mogen gerust eens zuchten om iets dat we echt niet zien zitten of voor de gemakkelijke optie kiezen, dat maakt ons daarom niet minder goeie mama’s. Loedermoeder United, zoals Hanne het noemt.