Rika Ponnet, bekend van de boeken ‘Blijf bij mij’ en ‘Alleen met jou’, richtte bijna 26 jaar geleden haar eigen relatiebemiddelingsbureau Duet op. Wij vroegen haar hoe dat precies werkt in tijden van Tinder en co.

Hoe gaat dat bemiddelen in zijn werk?

“Vroeger kwamen mensen langs met een lijst voorwaarden waar wij zoveel mogelijk op probeerden aan te sluiten. Ondertussen ben ik daar vanaf gestapt. Vandaag wil ik de mensen eerst eerlijk laten kijken naar hun vorige relaties.  Hoe gedroeg jij je? Wat deed je partner? Hoe voelde jij je daarbij?”

“Er is geen foute partnerkeuze. Je maakt altijd de keuze die op dat moment in je leven de juiste is, en dat leert je ook heel veel over jouw behoeftes. Vanuit dat bewustzijn gaan we dan op zoek naar een geschikte match. Pas op, als degene die voor me zit niets wil veranderen aan de soort partnerkeuze, ga ik daar in mee. Ik heb geen ambitie om de mensen hun traject te wijzigen.”

“Ik geloof helemaal niet in de maakbaarheid van relaties. Je kan op papier de perfecte match hebben, en toch kunnen die mensen elkaar niet uitstaan. Dat is logisch, relaties ontstaan door een totaalervaring, een emotionele connectie waar heel veel facetten van een mens een rol in spelen. Dat kan je niet reduceren tot ‘ah die mensen hebben een gelijkaardig profiel’. Je kan hen wel helpen zoeken naar een match, maar uiteindelijk moeten mensen uitgaan van hun eigen ervaring.”

Vind je dat mensen kritisch zijn over hun potentiële partners?

“Er zijn ontzettend veel mensen die zoekende zijn en de relatiemarkt is eigenlijk een keiharde wereld. Iedereen probeert voor zichzelf het beste en het onderste uit de kan te halen. Maak je daar geen illusies over: er wordt gediscrimineerd op leeftijd, op uiterlijk, op etniciteit, op slank of niet … Zeker vrouwen worden enorm hard beoordeeld op hun lichaamstype. Ik lees het allemaal heel graag, body positivity, maar ik vrees dat het op de datingmarkt allemaal niet zo simpel is.”

“Daar zitten ook de beperkingen van systemen als Tinder. Als je in een andere context iemand ontmoet die wat voller is kan die je geweldig aantrekken, omdat er in het echte leven veel meer meespeelt dan enkel dat gewicht. Maar op een foto is dat het enige dat je ziet. Mensen van kleur hebben het ook zeer moeilijk. Een tijd geleden had ik een klant, een jonge man met een Noord-Afrikaans uiterlijk. Dat speelde hem enorm parten op Tinder, hij kreeg daar heel weinig contacten, terwijl dat eigenlijk wel een knappe man was.”

Probeer je mensen hun blik te verruimen in hun partnerkeuze?

“Vroeger had ik daar ‘ambitie’ in, probeerde ik mensen te overtuigen om het op andere manier te bekijken. Ondertussen weet ik al lang dat zoiets geen zin heeft. Het zegt meer over mijn behoefte om van betekenis te zijn, dan over hun traject. Vandaag blijf ik daar heel rustig in, kan ik makkelijk accepteren waar iemand staat in het leven en van daaruit proberen mee op pad te gaan. En ja, verwachtingen zijn al eens onrealistisch, maar ook dat heeft meestal een diepere betekenis. Onder ‘ik wil alleen een veel jongere vrouw ontmoeten’ zit dan een angst voor het zelf ouder worden. Of ‘Ik ben altijd gevallen op mannen die heel erg op succes uit zijn, echte  alfatypes. Die waren echter altijd ontrouw en nu wil ik zo iemand die trouw is.’ Dan licht ik toch toe dat vanuit mijn ervaring zo’n mannen vaak niet trouw zijn omdat ze handelen vanuit een nood aan bevestiging en succes,  dus ook succes bij vrouwen. Er bestaat geen perfect pakket met alle eigenschappen die je wil. Er zullen altijd kanten aan een mens zijn die je niet gewenst of gewild hebt, maar zolang je blij bent met het totale plaatje is dat toch dik in orde?”

Word je het bemiddelen nooit beu?

“Absoluut niet. Mensen zijn kwetsbaar in relaties en dat maakt hen onzeker. We willen allemaal wel hetzelfde maar we komen heel moeilijk uit voor onze behoeftes. Ik hoor van veel jonge mensen dat als ze beginnen daten het altijd begint als friends with benefits. “Ik ga toch niet zeggen dat ik niet graag alleen ben, dan ben ik toch maar een loser”.”

“Iedereen is bezig met zich veilig te positioneren en zich stoer voor te doen. Sociale media hebben daar ook een invloed op. “Ze zei dat ze vandaag geen tijd had maar ik zie wel dat ze de hele tijd online is.” We hebben het einde nog niet gezien van de impact van sociale media. We zullen dat met schade en schande moeten ondervinden, hoe verslavend het kan zijn en hoe snel je in foute dynamieken vast komt te zitten. Meteen heel veel berichten sturen, heel snel veel nabijheid creëren maakt dat mensen heel verlatingsangstig zijn in een relatie. Want je stuurt iets en je kan zíén dat de ander het wel gelezen heeft maar niet beantwoordt. Zeker bij mensen die van zichzelf al wat angstig zijn, wordt dat gevoel sterk uitvergroot. Al triggert dat iedereen, we voelen ons daar slecht door. Maar ik wil niet enkel negatief zijn. Ik zie ook de kracht ervan, het brengt ook mooie dingen teweeg, en het zorgt ervoor dat je in contact komt met mensen waarmee je anders nooit in contact zou komen.”

Hoe beïnvloeden sociale media je werk? Gaan mensen die je matcht elkaar eerst op voorhand opzoeken?

“Jazeker. Ineens laten ze me dan weten dat het waarschijnlijk toch niet zal matchen met de voorgestelde persoon. Dan voel je ook dat die de ander gewoon is gaan googelen. We zijn evolutionair geprogrammeerd om elkaar in te schatten, en dat is niet op basis van een foto hé. Je ervaart elkaar, daar krijg je direct een gevoel bij. Het heeft ook met lichaamstaal te maken, dat is onmogelijk te zien op een foto. Ik heb dat veel gehoord, mensen die zeiden ‘Vroeger zei ik dat ik nooit op iemand met een buik zou kunnen vallen, maar dan ben ik toch op zo iemand verliefd geworden omdat ik dat voor de rest zo’n toffe kerel vond’. Dat is maar een deelaspect van iemand waar je je op een foto helemaal op blindstaart. Daarom wil ik blijven herhalen: laat die foto’s los. Durf de andere nog te leren kennen hé, waar zijn we anders mee bezig?”