Toen ik jonger was, liep ik in mijn vrije tijd vaak de muren op van verveling. Niet omdat ik niets wilde doen, maar gewoon omdat ik niet wist wát te doen. Ik ging graag naar school en bij alles wat ik daarbuiten deed, wilde ik me vooral niet nutteloos voelen. Ik hoor mijn eigen mama nog zeggen dat ik mijzelf moeilijk kon bezighouden. Pas nu begrijp ik hoe frustrerend dit voor haar soms geweest moet zijn, want mijn eigen dochter is uit hetzelfde hout gesneden.

Bezige bij(en)

Van ’s morgens tot ’s avonds wil mijn dochter van alles doen: knutselen of kapstertje spelen, voetballen of wandelen met de buggy, lezen of zingen. Maar het duurt allemaal nooit lang en ze wil het vooral nooit alleen doen.
Ik probeer haar daarom bij zoveel mogelijk te betrekken. Ik laat haar spelen met het schuim van het afwaswater (en negeer dat de keuken 1 grote waterpoel wordt); ik laat haar stofzuigen met mijn stofzuiger (ondanks het geworstel met de veel te grote slang); ik laat haar haar broertje aankleden (ook al vindt hij dat niet altijd even fijn); ik laat haar het bestek sorteren (ook al weet ik dat alles ondersteboven zal liggen) en ik laat haar schatten zoeken in mijn juwelendoos (wetende dat er sowieso iets kostbaars zal sneuvelen).
En hoewel ik nooit een echte ‘speelmama’ zal zijn, probeer ik haar ook hierin tegemoet te komen. Ik rol balletjes van plasticine; steek 10-tallen speldjes in haar haar (om ze er na 10 seconden ook weer uit te halen); bouw immense blokkentorens; en lees 30 keer na elkaar hetzelfde verhaaltje voor. Tot ik uitgeput snak naar een beetje ademruimte.

Aflossing

Pas wanneer papa van het werk thuiskomt en haar met frisse energie door de kamer achternazit of wanneer Kaatje op televisie is en zij met haar aanstekelijke verhalen de aandacht van mijn dochter opslorpt, word ik even uit mijn rol als speelkameraadje ontheven.

Ik had voordat ik mama werd nooit gedacht dat je zo moe kon worden van spelen. Ik had überhaupt niet gedacht dát ik zoveel zou spelen. 1 ding is zeker: vrije tijd of tijd om me te vervelen heb ik dankzij mijn 3-jarige speelmaatje alvast niet meer J