7:40 – De wekker gaat. Ik moet om 8:30 beginnen telewerken. De kinderen zijn al wakker en spelen rustig in hun kamer (meevaller!)

7:45 – Ik zeg goedemorgen tegen de kinderen, herinner ze eraan dat ik moet telewerken (met als reactie 2 dikke zuchten), kleed me aan en ga naar beneden.

7:55 -  Ik zet de pc aan, maak verbinding en tik al in. Eerst de mails weggewerkt krijgen.

8:20 – De kinderen komen naar beneden, ik heb al wel wat mails verwerkt. Op de vraag waarom ik al aan het werken ben, antwoord ik dat dat een manier is om overdag wat meer speling te hebben en meer tijd te hebben voor hen.

8:30 – Ik maak ontbijt voor iedereen en eet aan de computer terwijl ik verder werk.

9:00 – We gaan samen onze tanden poesten

9:05 – De kinderen vragen om op de Switch te spelen – geen probleem (rust!) Ik zet mijn hoofdtelefoon op en werk rustig verder. De afspraak is dat ze op mijn schouder komen tikken als er iets is (stiekem hoor ik dan nog bijna alles, maar dat is een buffer zodat ze me niet altijd storen – sssssttt).

9:50 – Wissel van de Switch, zo spelen ze op elk spel allebei evenveel (nog altijd rust!)

10:35 – De Switch gaat weg, met een beetje gezucht. “Wat moeten we nu doen?” vraagt de oudste. Ik zeg dat ik nog tot 12 uur moet werken en ze om iets voor 12 de croque monsieurs kunnen maken, dus dat ze zich nog een dik uur moeten bezighouden. Ik stel voor dat ze boven met de Lego gaan spelen.

10:40 – Succes, de kinderen zijn naar boven vertrokken om met Lego te spelen. Ik ben even trots op mezelf dat de voormiddag telewerken zo vlot gaat.

11:10 – Ik hoor wat geroep boven en gestamp, ik negeer het en werk door. Ruzies zelf oplossen hoort er ook bij.

11:40 – Ik hoor gekrijs door mijn muziek komen. Een gradatie of 2 erger dan ervoor dus. Ik zet mijn hoofdtelefoon af en zie de dochter de kamer binnenkomen, tranen op de wangen en naar adem snakkend.

11:41 – Nadat de eerste tranen wat weg zijn en het ademen wat is genormaliseerd, blijkt dat haar vinger tussen de deur zat.

11:43 – Ik breng ijs aan op de vinger en zit met haar in de zetel tot ze kalm is.

11:46 – Ik krijg telefoon van mijn werk, ik wikkel snel een deken over de dochter en neem op.

11:50 – Ik zit nog even bij de dochter om haar te troosten, het ijs gaat van de vinger, hij ziet blauw. Ik kijk op de klok, dat is ook niet meer de moeite. Ik rond af op mijn pc waarmee ik bezig was.

11:55 – Ik tik uit en probeer de dochter op te fleuren door de croque monsieurs samen te maken. Zij is het brood en vlees-team, ik ben het kaasteam.

12:20 – De croques worden opgesmuld, de dochter glundert als papa zegt dat ze super lekker zijn. Ik ben blij dat ik deze namiddag verlof heb.

18:15 – In afwachting van het eten dat de man klaarmaakt, doe ik nog taakje voor mijn werk, zo is mijn schuldgevoel toch nog net iets minder over het bruuske einde van mijn werkvoormiddag. De vinger van de dochter ziet er gelukkig al een pak beter uit.