In 1962 werd Samuel geboren in een vrouwenlichaam. Al snel voelde hij dat er iets niet klopte. 40 jaar later begon hij aan zijn transitie. Ondertussen past Samuels lichaam bij zijn genderidentiteit. Samuel vertelt zijn verhaal in de aflevering van Taboe over genderdiversiteit. Ook wij hadden de kans om met hem te praten.

“Veel mensen die de transitie doormaken, willen niets meer te maken hebben met hun verleden. Hun leven begint past wanneer ze van geslacht veranderen. Voor mij persoonlijk klopt dat niet. Ik heb die eerste jaren ook geleefd als mens. Dat deel is even belangrijk als het leven dat ik nu heb. Al voel ik me nu veel gelukkiger.”

Je vertelde in een interview dat je jezelf pas na je transitie als feminist beschouwde. Hoe komt dat?

“Ik ben altijd al voorstander geweest van gelijkheid tussen mannen en vrouwen, maar tijdens het opgroeien keerde ik me af van alles wat vrouwelijk was aan mezelf. Ik vocht een innerlijke strijd. Pas vanaf het moment dat ik me goed in mijn vel voelde, kwam er een soort bevrijding. Vanaf dan kon ik mijn mannelijke, maar zeker ook mijn vrouwelijke kant laten openbloeien. Na mijn transitie werd ik me nog bewuster van de aanwezige ongelijkheid. Ik kon vergelijken, de maatschappij had me zowel als vrouw als als man gepercipieerd.”

Hoe wordt er naar jou gekeken?

“Als ik nu, volgens de heersende normen, te vrouwelijk reageer dan denken mensen snel dat ik nog altijd een vrouw ben die haar lichaam veranderd heeft. Terwijl dat niet klopt, want mijn genderidentiteit was altijd mannelijk. Ik vind het heel beperkend wanneer ik bepaalde zaken niet meer mag doen omdat ik een man ben. Niemand mag zeggen hoe ik mij moet gedragen omdat ik gekozen heb voor een transitie.”

Ik beschouw mezelf als een soort middenvelder. Ik probeer het mannelijke en het vrouwelijke te verbinden.

En hoe kijk je naar jezelf?

“Ik zie mezelf niet in de eerste plaats als man. Ik ben een mens, met een vrouwelijke en een mannelijke kant. Ik durf beide kanten te tonen. Nu ik mezelf ben, ben ik veel gevoeliger geworden. Ik kan makkelijker mijn emoties tonen, terwijl dat voor de buitenwereld een eigenschap is die net aan vrouwen wordt toegeschreven. Zo zie je maar hoe arbitrair al die normen en verwachtingen zijn. Ik beschouw mezelf als een soort middenvelder. Ik probeer het mannelijke en het vrouwelijke te verbinden en wil tonen hoe rijk je bent als je daarin slaagt.”

Een positie als middenvelder kan er ook voor zorgen dat je je bij beide partijen een buitenbeentje voelt.

“Klopt. In mijn genderidentiteit ben ik meer mannelijk dan vrouwelijk, maar eigenlijk wil ik het onderscheid niet meer voelen. Ik wil geen beperkingen meer. Het lijkt alsof je altijd een kamp moet kiezen. Dat is zo vermoeiend.”

“Soms maak ik me wel zorgen over hoe ik met vrouwen moet omgaan. Zij zien mij nu als man en gaan zich sneller vragen stellen bij mijn bedoelingen. Wil hij mij versieren of is hij gewoon vriendelijk? Het is een moeilijke grens. Toen ik als vrouw een mama zag met kindjes, kon ik zonder gêne dat kind een keer vastpakken. Nu ben ik bang dat ze me gaan zien als een dirty old man.”

Het klinkt alsof je je continu bewust bent van je positie.

“Dat is ook zo. Ik sta mindful in het leven en probeer me bewust te zijn van wat er in en rondom mij gebeurt. Bovendien heb ik een groot inlevingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel. Ik wil altijd voor ogen houden wat anderen denken of voelen en dus ook hoe ze naar mij kijken.”

“Vanuit mijn ervaringen kan ik zowel mannen als vrouwen goed aanvoelen. Die eerste jaren waren enerzijds een ballingschap omdat je niet kan zijn wie je bent. Langs de andere kant heeft het mij enorm verrijkt. Ik weet wat het is om als vrouw in het leven te staan of hoe er naar vrouwen gekeken wordt.”

Die eerste jaren waren enerzijds een ballingschap omdat je niet kan zijn wie je bent. Maar langs de andere kant heeft het mij enorm verrijkt.

Is het huidige feminisme voldoende transinclusief?

“Dat zou je aan transvrouwen moeten vragen, daar kan ik niet over oordelen. Ik vermoed dat sommige vrouwen ervan uit zullen gaan dat die persoon altijd een man blijft, het is een man die zich voordoet als vrouw. Ik weet niet of er altijd voldoende vertrouwen is. Als cisgender kan je je er ook niets bij voorstellen. Nochtans kunnen die vrouwen net een verrijking zijn omdat ze vele jaren als man hebben geleefd, of toch die rol hebben moeten spelen.”

Wat wil je nog graag meegeven?

“Wist je dat elke foetus aanvankelijk vrouwelijk is? Pas na een aantal weken ontwikkelt die zich onder invloed van hormonen tot een mannelijk of vrouwelijk wezen. In het geval van een man groeit de clitoris uit tot een penis. Ik zeg altijd dat dat bij mij pas op mijn 40ste is gebeurd, ik ben een laatbloeier (lacht).”

Praktisch
Wil je meer weten over Samuel? Surf naar www.samueldali.com.