“'Ben je zwanger?” Plaag ik als ze van het toilet komt en zegt dat ze overtijd is. “Sorry, ik hoop dat ik niks verkeerds gezegd heb ...” Ik voel mij meteen schuldig wanneer ik haar blik zie. “Nee, helemaal niet, ik kan alleen niet zwanger geraken omdat ik nog nooit seks heb gehad.” Ze kijkt mij onzeker aan.

Ik denk dat er een vraagteken boven mijn hoofd verscheen. Mijn vriendin heeft namelijk al jaren een relatie. Ze moet het gezien hebben. “Ik heb vaginisme, weet jij wat dat is?” “Niet makkelijk, denk ik.” Ze zucht. Opgelucht omdat ik weet wat het is en bereid ben erover te praten.

Onze maatschappij doet soms uitschijnen dat seks banaal is, dat het altijd en overal kan. 

“Je bent niet de enige vrouw die ik ken die hiermee te maken heeft.” Ze kijkt mij geïnteresseerd aan en vraagt mij uit over de andere vrouw die ik ken en of zij er al een oplossing voor heeft. Ik stel voor dat ze elkaar eens ontmoeten en regel een afspraak, beiden zijn blij om elkaar te leren kennen.

Weinig oplossingen

We komen samen bij mijn thuis en ik voel hoe fijn ze het vinden om er vrijuit over te kunnen  praten. Het is en blijft een groot taboe en beiden voelen zich schuldig tegenover hun partners, dat is duidelijk. Gelukkig hebben ze allebei een lieve en geduldige man.

Beiden zijn open, ze bespreken hun ervaringen met artsen en seksuologen. Uit hun gesprek blijkt dat er weinig echte oplossingen zijn en dat er heel veel charlatans zijn die beloven dat het probleem van vandaag op morgen zal verdwijnen. Ik luister met open mond en word zelfs een beetje boos van de manier waarop ze soms benaderd worden door professionelen. Tegelijk bewonder ik hun openheid en hun wens om erover te spreken zodat andere vrouwen die hetzelfde voorhebben weten dat ze niet alleen zijn.

Intimiteit

Later die dag denk ik na over wat intiem zijn inhoudt. Ik stel mij de vraag of er bij seks telkens sprake moet zijn van penetratie? Neen, maar als het niet mogelijk is kan het als een gemis aanvoelen. Intimiteit in een relatie is dichtbij elkaar zijn, elkaar aanraken, strelen en daar hoort ook seks bij. Dus begrijp ik wel dat vrouwen met vaginisme zich de vraag stellen of ze hun partner niet in de kou laten staan. De gevoelens van hun partner zijn uiteraard belangrijk maar ik zou willen zeggen dat hun eigen gevoelens en verlangens net zo belangrijk - zo niet nog belangrijker - zijn. Onze maatschappij doet soms uitschijnen dat seks banaal is, dat het altijd en overal kan.

Vaginisme is een taboe. Misschien nog groter dan impotentie, waar al Viagra voor bestaat. Ik lees zelden over vaginisme, het staat natuurlijk ook niet sexy op de cover van een blad. Gelukkig zijn er meer en meer vrouwen bereid om erover te praten. En laten ze zo andere vrouwen weten dat ze niet de enigen zijn.