Skateboarden heeft een hele evolutie meegemaakt. Afgelopen zomer was het zelfs voor het eerst een olympische sport. Hoe ziet die skatewereld er eigenlijk uit en vinden vrouwen er makkelijk hun plek? Wij vroegen het aan Evelien Bouilliart. Op 16-jarige leeftijd behaalde ze zilver op de X-Games in Los Angeles, een van de grootste skatewedstrijden ter wereld. Vandaag heeft ze haar eigen skateboard coaching bedrijf.

“De voorbije 10 jaar is er veel veranderd. Vroeger werd skateboarden beschouwd als iets exclusief voor jongens. Vrouwen, non-binaire of queer personen hadden vaak het gevoel niet welkom te zijn. Terwijl het net belangrijk is om als jonge skater iemand aan het werk te zien waarin je jezelf herkent. Ook in het wedstrijdmilieu was het onderscheid opvallend. Wanneer de eerste prijs bij de mannen 20.000 dollar bedroeg, was dit bij de vrouwen 2000 dollar.”

“Een vrouw met een skateboard stond lange tijd gelijk aan een fashion skater. Je hoefde niet de beste skateboarder te zijn, zolang je er maar goed uitzag. Ook al kregen vrouwen dus meer toegang tot het wereldje, ze werden nog steeds niet naar waarde geschat. Toen ik jonger was, werd ik ook vaak in het girly hokje geduwd omdat dat vanuit marketingperspectief interessant was voor magazines of brands. Dat voelde heel oncomfortabel. Ondertussen hebben merken gelukkig door dat het tonen van diversiteit net een voordeel kan zijn.”

Van plastic skateboard naar zilveren medaille

“Toen ik 10 was, bouwde men een skatepark aan het gemeentehuis van Aalter, waar ik vandaan kom. Ik had zoiets nog nooit gezien, maar vond het meteen geweldig. Ik ruilde mijn rolschaatsen in voor mijn eerste skateboard, een plastic exemplaar van Blokker. Ik was zo trots! Ik trok naar het skatepark en probeerde meteen trucjes die uiteraard niet lukten. Een van de jongens daar vroeg of hij kon helpen. Ik heb diezelfde dag de truc geleerd en ben altijd blijven gaan. Misschien was het anders gelopen moest mijn eerste ervaring niet zo positief geweest zijn, maar ik ben opgegroeid tussen die gasten. Ze hebben me gemotiveerd en nog harder gemaakt dan ik al was.”

“In mijn carrière ging alles snel, zowel de start als het einde. Ik bleek talent te hebben voor skateboarden en al gauw kreeg ik enkele sponsors. Op mijn 15de behaalde ik de derde plaats op het WK in Duitsland en later een zilveren medaille op de X-Games in LA. Ik heb veel gereisd en veel wedstrijden gedaan, maar skateboarden blijft een extreme sport. Ik liep blessures op en ik zorgde niet goed voor mijn lichaam. Het was een periode van sex, drugs & rock ‘n’ roll. Mijn focus lag steeds minder op de wedstrijden. In 2008 kwam de economische crisis er nog bovenop. Vrouwen waren geen prioriteit voor de merken, sponsorcontracten werden niet verlengd en zelf had ik geen budget om de wedstijden te betalen. Dat is hard aangekomen.”

Girls sessions

“Skateboarden is altijd een groot deel van mijn leven gebleven. Het is een uitlaatklep en een manier om mijn grenzen te verleggen. Ik ben zelf beginnen lesgeven. De groepen die ik begeleid, zijn heel gevarieerd, dat vind ik supercool. Ik probeer een sfeer te creëren waar iedereen zich welkom voelt en dat wordt geapprecieerd. Ik steek veel meer in de lessen dan enkel trucjes leren, het is belangrijk dat ze ook de juiste mindset meekrijgen.”

“Ik organiseer girls sessions, waarbij het skatepark op bepaalde momenten enkel voor meisjes toegankelijk is. Ook hier vallen mensen uit de boot. Want wie non-binair is, wordt liever niet in een hokje geduwd. Liefst zou ik inclusieve evenementen organiseren waar iedereen welkom is. Dan zouden we een manifest kunnen opstellen dat iedereen ondertekent. Op die manier kunnen we er samen een veilige plek van maken.”

Daarnaast werk ik in skateshop Smiles in Gent. De winkel wordt soms omschreven als een skateshop voor vrouwen, maar dat vind ik een foute formulering.  Er is meer representatie naar meisjes en vrouwen toe maar iedereen is er welkom.  Zo heeft de kleding een brede range van maten. Maar het belangrijkste is dat we ook merken verkopen die zijn opgestart door vrouwen voor vrouwen. We proberen de vrouwelijke namen meer tot z’n recht te laten komen.”

Het skatepark is van iedereen

“Ik krijg nog altijd met vooroordelen te maken. Mannen die de winkel binnenkomen en zich afvragen of ik wel iets van skateboards ken, bijvoorbeeld. Pas wanneer ze weten wat ik allemaal gedaan heb, komt het respect. Spijtig, maar eigenlijk sta ik er niet te veel bij stil. Ik doe gewoon mijn ding.”

“Ik denk graag dat onze community heel openminded is, maar er is nog werk aan de winkel. Onlangs werd mij gevraagd of ik een homojongen kende wiens verhaal men kon opnemen in een serie over skaten. Ik kon op niemand komen, dat vind ik erg. Ik hoor meisjes vertellen dat ze liefst in de ochtend naar het skatepark gaan want dan zijn er minder mensen. De angst om uitgelachen, gepest of lastiggevallen te worden, leeft nog steeds. Ik probeer vrouwen zoveel mogelijk te empoweren. Ik leer hen te zeggen ‘wij mogen hier ook zijn’, het skatepark is van iedereen.”

Instagrampagina’s om te volgen
@evelienbooyah
Voor wie nog meer wil weten over Evelien.
@lorebruggeman
Verdedigde de Belgische eer op de Olympische Spelen in Tokio.
@leo_baker
Trans en non-binair persoon, is een van de uithangborden van Nike.
@skybrown en @oceanbrown
Zus en broer, 12 en 9 jaar oud. Sky ging als jongste Britse ooit naar de Olympische Spelen.
@brianandersonsb
Kwam in 2017 als eerste professionele skateboarder uit de kast.
@belgianskatergirls
Platform van vrouwelijke skateboarders

Snelcursus skateboard termen voor beginners
Regular: linkse voet vooraan op board
Goofy: rechtste voet vooraan op board
Nose: voorkant van board
Tail: achterkant van board
Ollie: omhoog springen met skateboard