Winkelen. Ooit was het een ontspannend uitje. Samen met mijn eigen mama. Kleren kiezen, passen, nog meer kiezen, nog meer passen. Tussendoor een lekker tasje koffie en rond de middag een gezellige lunch. Zo ging het vroeger.

Maar tegenwoordig is het niet meer zo ontspannend. Ik ga nog altijd op kledingjacht samen met mijn mama. Alleen nemen we nu soms de kindjes mee, waardoor het eerder een race is geworden.

Zodra de winkels opengaan, zijn we van de partij. Niet omdat we zo’n vroege vogels zijn. Neen, uit noodzaak. Want als we ook maar iets later aan ons uitje beginnen, loopt het hele programma in de war. Ja, programma. We kunnen namelijk niet vertrekken zonder strategisch plan: Welke winkels doen we eerst? Wat moeten we zeker hebben en wat kan eventueel wachten?

Vanaf 11 uur kunnen de kindjes namelijk al honger krijgen. En om hun routine niet te doorbreken, wil ik dat ze rond 12 uur aan hun middagslaapje kunnen beginnen. Als ze het al niet eerder beu geraken in de buggy …

Haast en spoed
Dus, in plaats van op mijn gemakje rond te kuieren, raast de adrenaline door mijn lijf. Ik graai wat kledingstukken mee en ben veel sneller tevreden dan vroeger. Voor twijfelen is gewoonweg geen tijd. Ook de koffiepauze en de lunch schieten erbij in. Gelukkig blijft mijn eigen moeder tijdens de hele winkelrace verbazingwekkend kalm.

Pas als de kindjes – iets later dan gewild – thuis in hun eigen bedje aan het slapen zijn, voel ik de adrenaline beetje bij beetje wegebben en kan ik mijn buit nog eens rustig bekijken. Er zitten geen miskopen tussen: oef!