Eergisteren is mijn zoon voor zijn eigen veiligheid opgenomen in een crisiscentrum. Lars had zijn begeleider voor de derde keer deze week gebeld om hulp en er werd besloten dat hij beter een tijdje in het psychiatrisch centrum kan verblijven.

Nog geen uur later belden 2 mij totaal onbekende mannen aan, namen plaats in de salon en legden mij uit wat er aan de hand was en wat er nu ging gebeuren. Ik hoorde echter niet de helft van wat ze zeiden want ik had al mijn kracht nodig om rustig en sterk te blijven. Na nog een knuffel van Lars bleef ik verdwaasd en alleen achter.

We hebben vele moeilijke dagen gehad in de voorbije maanden, dagen waarop hij niet eens de energie had om te eten. Zijn therapie is loodzwaar en daar waren we op voorhand voor gewaarschuwd, maar het blijft moeilijk om je kind zo te zien lijden.  Na een aantal sessies van traumaverwerkingstherapie, begeleidingsgesprekken en medicatie zag ik hem langzaam uit zijn dal krabbelen en ik kreeg terug een beetje hoop. Maar zoals zo vaak, is het een lange weg van vallen en opstaan, en weer vallen.

Wanneer je moeder of vader wordt, neem je jezelf voor om je kind in liefde op te voeden, wil je hem of haar gelukkig zien en zorgen dat hij of zij in een veilige omgeving opgroeit. Nu is zijn thuis niet eens meer een veilige plaats voor hem en moeten onbekenden ingrijpen om hem tegen zichzelf te beschermen.

“Change the way you look at things and the way things look, will change”.

De volgende dag mocht ik hem voor het eerst gaan bezoeken en hem ook wat persoonlijke spullen brengen, want het verliep vrijdag allemaal nogal plots en Lars had niet de tijd om scheergerief en extra kleding in te pakken. Hij vroeg me ook om de winkelzak die onder zijn bed verstopt lag, mee te brengen maar ik mocht er niet in kijken. Op dat moment besefte ik dat het morgen Moederdag was.

De volgende ochtend werd ik wakker in een stil huis. Ik bleef in bed liggen me wentelend in zelfmedelijden, maar toen viel mijn oog op een ingekaderde quote van Dr. Wayne W. Dyer: “Change the way you look at things and the way things look  will change.” (Verander de manier waarop je de dingen ziet, en de dingen zullen er anders uitzien).

Ik besefte dat ik zelf moest kiezen of dit een waardeloze of een fijne Moederdag zou worden.

Ik heb me mooi gemaakt alsof ik naar een feestje ging en ben naar het crisiscentrum gereden. We hebben samen geluncht in het cafetaria tussen andere mensen die ook besloten hadden om er een mooie dag van te maken ondanks hun situatie. Later op zijn kamer kreeg ik een Spa-verwen-setje van Lars, met de ontroerende woorden: “Het wordt tijd dat je ook even voor jezelf zorgt, Mama.” Ik pink een traantje weg, maar deze keer niet van verdriet.

Het is niet de Moederdag geworden uit de reclamespots, maar wel eentje vol liefde.