MARIEKE VERVOORT

Belgische sportvrouw
Wielemie

10 mei 1979 - 22 oktober 2019

Marieke Vervoort is een powervrouw omdat …

Ik wil dat niemand staat te treuren en het vreselijk vindt dat ik er niet meer ben, integendeel, iedereen moet klinken op het feit dat ik zo’n geweldig leven gehad heb.

• ze niet bij de pakken bleef zitten toen ze in 2000 door een zeldzame aandoening (spierziekte) verlamd raakte en in een rolstoel terechtkwam. Ze besloot ook van haar verdere leven iets moois te maken en sloot zich aan bij een triathlonclub voor aangepast sporten.
• ze 2 jaar na haar aansluiting al wereldkampioen werd in de categorie handcycle op het WK in Lausanne. Een jaar later won ze nogmaals goud in Hamburg.
• ze in 2008, door een opstoot van haar aandoening, alweer afscheid moest nemen van de triatlons. Maar opnieuw liet Marieke haar levenskracht zien: ze ging op zoek naar een andere sport die voor haar wel nog mogelijk was. Zo kwam ze terecht bij blokarten en wheelen.
• ze vanaf mei 2012 het ene na het andere record verbrak op diverse afstanden in de haar toegekende T52-categorie.
• ze op het WK atletiek voor paralympiërs in 2015 in Doha wereldkampioen werd.
• ze 2 boeken schreef: ‘Wielemie, sporten voor het leven’ en ‘De andere kant van de medaille’.
• ze in aanloop naar de spelen van Rio in 2016 voelde dat haar ziekte steeds meer op begon te spelen. Toch zette ze door en won ze twee medailles.
• ze, toen de pijn ondraaglijk werd, voor zichzelf besloot dat ze niet langer wilde afzien en waardig wilde afscheid nemen. Op 22 oktober 2019 koos ze voor euthanasie. Ze stierf op 40-jarige leeftijd en ging de geschiedenis in als een uitzonderlijke sporticoon met ongeziene doorzettingskracht.

Ook dat nog: The New York Times publiceerde een beklijvende reportage over de laatste 3 jaar van Marieke met de naam The champion who picked a date to die. Ze werd in die periode heel close met de journalisten, in het bijzonder met fotografe Lynsey Addario.