Iedereen kent wel iemand met vruchtbaarheidsproblemen. Je wilt hen graag steun bieden, maar weet niet goed hoe. En daardoor floep je er soms onhandige of nutteloze opmerkingen uit. Het gebeurt ons allemaal, maar we staan er soms onvoldoende bij stil hoe dit voelt voor het koppel in het fertiliteitstraject.

We zetten enkele do’s en don’ts op een rijtje. Lees wat je beter niet zegt en hoe je het koppel een hart onder de riem kan steken.

“Awel, nog altijd niks? Moet ik het is komen voordoen misschien?”

Kunnen lachen met de situatie kan zeker opluchten, maar is in een situatie zoals deze echt delicaat. Koppels maken misschien zelf grapjes over hun verminderde vruchtbaarheid, maar van iemand buitenaf kan dat snel verkeerd overkomen. Probeer dus niet de flauwe plezante uit te hangen, maar toon oprechte belangstelling. Je zal het koppel er zoveel meer plezier mee doen.

“Ik krijg soms echt het schijt van die van mij.”

Jij zucht diep als je kind weer niet luistert, wensouders dromen van zo’n situatie. Natuurlijk weten ze dat kinderen niet altijd even top zijn, maar dat vermindert hun verdriet absoluut niet. Hun hele toekomstbeeld is onzeker, die gevoelens kunnen soms hun leven overheersen. Probeer dat niet kleiner te maken door zulke opmerkingen, maar luister naar hun zorgen zonder te oordelen.

“Als ge er nie zo mee bezig zijt, is ’t zeker direct prijs.”

Was het maar zo simpel. Als je bezig bent met vruchtbaarheidsbehandelingen, moet je er wel mee bezig zijn. Je moet medicatie nemen, naar het ziekenhuis voor testen of gesprekken enzovoort. Het is onmogelijk om dat ‘los te laten’, voor beide partners. Het is ook niet fijn om zoiets te horen, want zo simpel is het nu eenmaal niet. Je vertelt hen beter dat je hen sterk vindt.

“Kent ge Marcia? Awel, bij de vriendin van haar kapper was het raak door …”

De kans is heel groot dat het koppel al elke theorie ter wereld kent en elke mogelijke manier heeft uitgetest. Nog eens moeten horen dat het bij die ene wél zo lukte, helpt hen echt niet verder. Als je er toch iets over wil vertellen, zeg dan dat je hen aan mensen kan voorstellen om erover te praten, als ze dat willen. Of vraag of jij artikels of boeken kan lezen die je kunnen helpen hen beter te begrijpen.

“Oei, ‘k zal ma nie zeggen dat er ne kleine op komst is.”

Baby’s en zwangerschappen van anderen kunnen pijnlijk en confronterend zijn. Maar dat betekent niet dat het koppel jou niets gunt. Je moet het niet voor hen verzwijgen, want dan kunnen ze zich uitgesloten voelen. Je kan het hen op een rustig moment apart vertellen en hen tijd geven om hun emoties te uiten. Probeer begrip te tonen voor hun situatie, ook wanneer ze niet enthousiast reageren op de babyfoto’s of de uitnodiging voor de babyborrel.

“’k zal ma niks vragen, dan komt alles weer naar boven.”

Of je er nu naar vraagt of niet, die mogelijke zwangerschap zit toch in hun hoofd. Vraag aan het koppel wat voor hen het meest aangename is en hoe zij het zien. Zo geef je hen ook de ruimte als ze het er even niet over willen hebben. Of je kan hen op belangrijke momenten zoals een ziekenhuisafspraak even sturen ‘ik denk aan jullie’. Dat is een fijne manier om er voor hen te zijn.

“Seg, zo’n oud nieuws, trekt ge u dat nog altijd aan?”

Verdriet om een onvervulde kinderwens blijft zwaar. Er blijven in het leven momenten komen waarop het verdriet wordt aangewakkerd. Bijvoorbeeld wanneer de kinderen van vrienden afstuderen of trouwen. Maar ook wanneer zij opa en oma worden. Al die mijlpalen kunnen het koppel (tijdelijk) terug katapulteren naar het verdriet om de ongewenste kinderloosheid. Het is goed om je hier bewust van te zijn en op zulke momenten eventueel uit te spreken dat je hieraan denkt.