Sarah aan Astrid

Liefste Oisj

Net voor ik aan deze brief begon, las ik ‘De Vriendschap’ van Connie Palmen opnieuw. Eén zin in het bijzonder trok daarin mijn aandacht omdat hij zo waar is: “Vriendschappen zijn verkozen verbintenissen en daarom verkozen betekenissen.”

Wij gingen die verbintenis aan in het middelbaar. Een van mijn eerste herinneringen is jouw verjaardagsfeestje in de garage. In den tijd waarin piekskeshaar en veel te brede broeken nog mode waren. Ik denk dat we op dat moment allebei niet beseften hoeveel nieuwe herinneringen er nog zouden volgen.  

Waar het middelbaar vooral bestond uit briefjes naar mekaar schrijven in de les, etentjes met pizza, frietjes en/of chinees en avondjes in ‘t jeugdhuis, kregen onze momenten samen meer invulling vanaf het moment dat je in Brussel kwam wonen. Hoewel onze vriendschap nu ook nog altijd voor een groot stuk in het teken van eten staat, omvat die zoveel meer. Te weten dat ik op ieder moment bij iemand terechtkan, is veel waard. Ik voel me dan ook verwend met een vriendschap als de onze!

Dat we mekaar al zolang kennen, zorgt voor mij nog voor een extra dimensie. Niemand  van mijn vrienden staat namelijk even kort als jij bij dat stukje thuis van vroeger. En dat maakt het nog ongecompliceerder.

Het laatste jaar was, om verschillende redenen, niet altijd makkelijk. Maar toch staat ook dat bol van de mooie herinneringen. Ik denk maar aan de honderden WhatsApp-berichten die we mekaar stuurden in de eerste lockdown. Ze bezorgden me meer dan eens de slappe lach in tijden waarin dat hard nodig was. Of de wandelingen tussendoor, het sleuren met tafel en stoelen bij Beaucoup Belge om toch maar dat warme plekje in de zon te vinden en de gin tonics en bitterballen op je terras toen we terug - heel beperkt - mochten samenkomen.

De laatste maanden horen en zien we mekaar wat minder maar dat hoeft geen afbreuk te doen aan onze band. De angst die je daarvoor had, en enkele maanden geleden ook uitsprak, bleek ongegrond. Want zelf al zijn we misschien eventjes niet altijd meer op de hoogte van elk detail in elkaars leven of horen we mekaar niet meer élke dag, er zal altijd de basis zijn te weten dat het op élk moment kan. Voor mij zijt ge goud waard en ik hoop dat ik dat voldoende genoeg duidelijk maak.

Wat er komt, weten we beiden niet, maar: the only way is up …
Dat mag ook traag en op de tast, zolang het maar samen is!

Ik kijk vol verlangen uit naar de dag dat we terug zonder regels en zonder afstand samen kunnen zijn. En ik weet nu al dat dat moment nóg beter zal worden dan mijn beste herinnering.

Astrid aan Sarah

Soar

Onlangs hoorde ik een interessant weetje dat me onze vriendschap deed overschouwen.  

Relaties, waaronder vriendschappen, zouden een cyclus van gemiddeld zeven jaar doormaken. Vriendschappen zouden in die periode een intens ontstaan kennen, vervolgens rustig verder kabbelen en uiteindelijk tot een natuurlijk einde komen. Die periode van zeven jaar lijkt gelinkt te zijn aan de verschillende levensfases die we doormaken en die ervoor kunnen zorgen dat wegen zich scheiden.

Not us. We kennen elkaar nu al meer dan twintig jaar. Twintig jaar lief en leed. Onze vriendschap heeft al heel wat levensfases doorgemaakt, die andere relaties niet hebben overleefd. Ver uit elkaar liggende studentenlevens zorgden letterlijk voor afstand, grote en kleine liefdes zijn gekomen en weer gegaan, andere vriendschappen bleken de tand des tijds niet te doorstaan. Maar wij zijn elkaar altijd blijven opzoeken, en vonden telkens precies wat we nodig hadden. Een luisterend oor, een slappe lach-momentje, al dan niet met een traan.

Voor mij is dat de basis van onze vriendschap. Zonder schaamte durven delen hoe we ons écht voelen, zonder taboes, dingen die we tegen anderen nooit zouden durven uitspreken, en daarvoor dan ook erkenning krijgen. Geen oordelen, geen vooroordelen. Het kwetsbaar kunnen zijn in de veiligheid van wederzijds vertrouwen is voor mij wat onze vriendschap duurzaam en sterk maakt.

Maar we delen zoveel meer dan dat. Het leven mag ook gevierd worden, ook in moeilijke tijden, zéker in moeilijke tijden. Zo is er geen hoogdag zo belangrijk als een verjaardag. Onze boekenkast vult zich stilaan met het traditionele boek als cadeau, tastbare herinneringen aan elke verjaardag die we samen vieren. Elke reden is goed om onszelf te trakteren op een cocktail, een steak friet of zelfs een reisje.

Mijn leven gaat momenteel door een donkere fase. Maar met jou blijf ik op m’n eentje dubbelplooien van de slappe lach over onze berichtjes en blijf ik plannen maken voor de toekomst. Er zijn weinig zekerheden in het leven. Er zijn al zeker geen vanzelfsprekendheden. Maar jij blijft, in goede en kwade dagen.

Op naar de volgende twintig jaar!