Vrouwelijke vluchtelingen komen maar weinig aan bod in de media en weinig mensen kennen vluchtelingen in hun persoonlijke leven. Vorig jaar zochten wij 4 fotografen die het verhaal van een gevluchte vrouw in beeld wilden brengen voor een fototentoonstelling. Mieke bracht in beeld wat Françoise belangrijk vindt: opleiding en onderwijs voor vrouwelijke migranten. Lees het verhaal van Mieke en Francoiçse.

Het belang van onderwijs in beeld brengen, dat lijkt me geen gemakkelijke opdracht.

Françoise: “Inderdaad, het was een uitdaging. Toch hebben we niets in scène gezet, alles is gebaseerd op reële feiten. Er zijn foto’s genomen bij Bon tijdens mijn inburgeringslessen en lessen Nederlands, bij Muntpunt terwijl ik een boek kopieer om mijn Nederlands te verbeteren, bij de VUB waar ik me ben gaan inschrijven voor de Master ‘moleculaire biologie’ enzovoort. We zijn ook naar het evenement ‘Samen Zingen’ geweest. Daar zong ik in het Nederlands en heb ik woorden en zinnen geleerd zoals ‘ik hou van jou’.”

Mieke: “We zijn ook koffietjes gaan drinken, gaan aperitieven …  We hebben elkaar veel gezien en hebben veel gelachen. Het is alsof we elkaar al lang kennen. Elk moment was mooi en vernieuwend.”

Ik wil proberen een positief beeld van vluchtelingen neer te zetten. Vandaag de dag is dat een groot pijnpunt. Nochtans zijn dit mensen zoals jij en ik, die evenveel recht hebben op een toekomst.

Welke boodschap wil je precies geven met dit thema?

Mieke: “Vrouwelijke vluchtelingen hebben een mooiere toekomst als ze kunnen instappen in ons onderwijs en op die manier hogerop geraken. Het blijft niet bij een integratiecursus en een cursus Nederlands. Er gaan veel meer deuren open als je studeert.”

Françoise: “Wij hebben een uitdrukking: « l’éducation vaut mieux que la naissance » (onderwijs is beter dan geboorte). Dankzij onderwijs leer je de regels van de samenleving, je leert de mensen uit je omgeving respecteren … Een wereld zonder onderwijs, is als een dode wereld.”

Je bent heel vurig overtuigd van het belang van onderwijs.

Françoise: “Ik ben zo opgevoed. Mijn papa zei me voortdurend dat ik goed mijn best moest doen op school, dat je nooit mag wachten tot mensen je alles geven. Op school doe je kennis op en leer je bij. Ik vind het heel belangrijk om te kunnen bijdragen aan de maatschappij die mij opvangt. Anders zou ik me nutteloos voelen.”

Heeft dit project jullie iets bijgeleerd?

Mieke: “Met dit project wil ik proberen een positief beeld van vluchtelingen neer te zetten. Vandaag de dag is dat, ook in ons land, een groot pijnpunt. Nochtans zijn dit mensen zoals jij en ik, die evenveel recht hebben op een toekomst. Wij westerlingen vinden te veel dingen vanzelfsprekend: naar school gaan bijvoorbeeld. Terwijl Françoise daar echt voor moet vechten.”

Françoise: “Je mag nooit de moed verliezen. Niets is onmogelijk als je de wil hebt om te vechten. Vandaag lijkt de situatie misschien uitzichtloos, maar morgen vind je een oplossing. Je zal mensen ontmoeten of er zullen dingen gebeuren waardoor je er uiteindelijk geraakt. Daarom zeg ik nooit nee als iemand me iets voorstelt. Je wint altijd.”

“Dit project is een kans die ik misschien maar één keer in mijn leven krijg. Het project geeft waarde aan de vrouwelijke migranten in België. Bovendien heb ik kennis gemaakt met Mieke en de andere vrouwen, heb ik Nederlands geleerd en besef ik nu dat je een verhaal kan vertellen met een foto.”