Ze maakte jarenlang reportages voor ‘Iedereen Beroemd’ en startte daarna met het maken van eigen VRT-documentaires. Altijd en steeds over het leven zoals zij het ervaart, in al haar schoon- en lelijkheid.  Een gesprek met Lidewij Nuitten over haar nieuwste reeks waarin ze op zoek gaat naar 30 maagden van boven de 30. De reden daarvoor? Het taboe op maagdelijkheid doorbreken en nog steeds te weinig gekende aandoeningen als vulvodynie, vaginisme, endometriose … onder de aandacht brengen.  

“Penetratieseks is in onze maatschappij zo een ‘groot’ iets dat ik meer dan 10 jaar over mezelf heb gedacht dat ik nog maagd was omdat het me nooit gelukt is omdat het te veel pijn deed. Omdat ik me zo ‘abnormaal’ voelde – ik kende niemand die dat ook had – voelde ik me daar heel alleen in. Ik heb seksualiteit heel lang gezien als iets dat enkel ‘tussen de lakens gebeurt’, mét iemand anders en dat klopt natuurlijk niet, dat besef ik intussen ook.” 

“Mijn ex-liefjes wisten er natuurlijk van, omdat het gewoon niet lukte, maar dat was het. Toen ik 29 was, heb ik mezelf laten onderzoeken omdat ik voelde dat er iets niet goed zat. Toen bleek dat ik vaginisme heb. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat het iets kon zijn waar veel meer vrouwen dan enkel ikzelf mee kampen.” 

“Ik ben ervan overtuigd dat er nog veel vrouwen zijn die pijn lijden tijdens de seks of pijn doorstaan tijdens hun maandstonden, in de veronderstelling dat dat erbij hoort of normaal is. Maar dat is het niet. Elk signaal van je lichaam dat aangeeft dat er iets niet juist is, heeft het recht om onderzocht te worden. De onwetendheid en het taboe over al die zaken zijn nog zo groot. Daar wil ik iets aan veranderen en daarom besliste ik om een nieuwe reeks te maken en een maagdenclub op te richten voor 30 maagden, inclusief mezelf. Dat klinkt misschien vreemd of ironisch, maar ik merkte met mijn vorige programma’s (Mijn straat, Waar is Mark? Tussen Eupen en Oostende … n.v.d.r.) dat als je iets met een beetje humor aanpakt – zonder dat het ongepast is – dat wel binnenkomt bij mensen. Dat is exact wat ik met dit onderwerp wil proberen.” 

Pijnlijk dat het nog vaak gewoon wordt weggelachen 

“Ik sprak met 2 vrouwen die lijden aan vulvodynie en misschien ook endometriose hebben. Zij zijn al 10 jaar lang op zoek, probeerden de ene na de andere methode uit en ondergingen al verschillende operaties. Hen dat horen vertellen, brak mijn hart.” 

“Het is zo frustrerend om te merken dat onze medische wereld op dat vlak nog steeds in zijn kinderschoenen staat. Al moet en wil ik daar wel genuanceerd in zijn. Er zijn vrouwen die meteen vinden wat er is door op iemand goed te botsen. Er zijn fantastische artsen en gynaecologen die daar ongelofelijk gespecialiseerd in zijn, maar er zijn ook nog steeds heel veel mensen in de medische wereld die er amper begrip voor opbrengen, die niet denken in functie van de patiënt of die laatste zelfs gewoon uitlachen, dat merk ik aan alle verhalen die ik heb gehoord en dat moet cht anders. Ook die 2 vrouwen gaven aan dat ze hele goeie dokters tegenkwamen, maar bovenal voelden ze zich er toch vaak heel alleen in staan en ondergingen ze dus ook allebei schadelijke onderzoeken.” 

“Het doet me pijn dat sommige vrouwen nog altijd proefkonijnen zijn. Vooral omdat het zulke grote gevolgen kan hebben. Zo’n aandoening kan heel je zelfbeeld naar beneden halen. Ik stel me soms de vraag of mochten mannen eraan lijden, we niet al een stuk verder zouden staan. Dan zou er alleszins waarschijnlijk veel meer begrip zijn, daar ben ik van overtuigd.” 

Een dominosteentje laten vallen 
 
“In de reeks ligt de nadruk, zoals ik al aangaf, ironisch genoeg heel erg op het al dan niet maagd zijn, maar op het einde is de boodschap vooral dat het er eigenlijk niet toe doet of je (al veel) seks hebt (gehad) of niet. In onze maatschappij wordt er zoveel belang aan gehecht, dat weinigen daar volgens mij echt heel eerlijk durven over zijn omdat ze schrik hebben niet aan ‘het ideale seksbeeld’ te voldoen. Terwijl er zoveel redenen kunnen zijn waarom mensen geen (penetratie)seks hebben of willen hebben.” 

“Ik hoop dat ik met mijn programma een dominosteentje kan laten vallen en dat mensen er sneller over durven praten of hulp durven zoeken wanneer het nodig is. Voor mezelf was het maken van de reeks alleszins een heel belangrijke oefening. Eigenlijk komt het voor mij nu neer op iets gelijkaardigs zeggen als “ik heb een allergie aan pepers en dat is waarom ik geen pepers eet”. Dat is heel bevrijdend en ik wens dat ook anderen toe.” 

Benieuwd? 
De Maagdenclub, vanaf 18 oktober 4 weken lang op VRT1 en VRT MAX op donderdagavond om 21.30 uur. 

Koop ons Goed Genoeg-Seksboek of kom langs op Rebelle festival
Ook wij vinden het belangrijk dat seksualiteit bespreekbaar is. Daarom brachten wij dit voorjaar een Goed Genoeg-Seksboek uit. Benieuwd? Koop jouw exemplaar via onze webshop of kom eens langs op ons Rebelle festival in Gent op 14 oktober.