Relatiegeluk wordt niet geserveerd op een plateautje 

Al 3 jaar ga ik, Sophie Beyers, als alleenstaande door het leven. Het woord bevalt me allerminst. Het zielige druipt er van af. Het zijn valt daarentegen verrassend goed mee. Iets dat ik werkelijk niet zag aankomen toen ik 3 jaar geleden gedumpt werd door mijn Grote Liefde. Nooit zou ik nog gelukkig worden. Had ik dat even verkeerd ingeschat, net als het feit dat Hij de man voor het leven was. Als we het boek Op zoek naar liefde van Chloé De Bie hadden gelezen, was Hij dat misschien nog. Of beter: dan had ik er een streep onder kunnen trekken, op een humane manier die meer dan 8 minuten in beslag neemt. Want dat heeft Chloé me geleerd: ook jijzelf hebt (eventueel) relatiegeluk in handen. 

Als single zijn er momenten waarop ik iemand aan mijn zijde mis. Toen ik bijvoorbeeld dat lek in mijn dak ontdekte en geen idee had of de dakwerker me in ‘t zak zette. Of als ik weer eens moet onthouden dat de vuilniszak buiten gezet moet worden, naast al de rest wat ik in mijn eentje moet onthouden. Of als ik met koude voeten in bed kruip en zoek naar warmte om me tegen te nestelen. We moeten daar eerlijk in zijn: een partner biedt best wel wat meerwaarde in het leven. 

Als single zijn er momenten waarop ik gewoon geen zin heb in potentieel relationeel gedoe. Op zoek gaan naar een match. Daten. Afgewezen worden. Afwijzen. Onzekerheid. Blaasontstekingen. Hopen dat mijn vrienden hem ok vinden. Nieuwe schoonouders ontmoeten. Me schuldig voelen dat ik veel alleen wil doen. Lastig zijn dat hij veel alleen wil doen. Laat ons eerlijk zijn: een partner biedt weinig meerwaarde in het leven.  

Of ik op zoek ben naar liefde weet ik dus niet goed en laat dat nu net een eyeopener zijn dankzij Chloé’s boek. “Je stelt je niet open”, zeggen ze. Je wil niet weten hoe open ik kan zijn. Zo open dat je erdoor kan kijken. Althans live – op de apps waar velen de liefde van hun leven vinden, lijk ik alleen vreemde types tegen te komen. Maar, zegt Chloé, een zoektocht naar liefde is iets dat van twee kanten moet komen en mijn kant is behoorlijk in dubio. Ze heeft een punt. 

Achtvoudig therapeut 

Chloé is klinisch seksuologe, relatie-, gezins- en systeemtherapeute, Emotionally Focused – met hoofdletters –  therapeute, klinisch psychologe, rouwtherapeute en burn-outcoach. Hoe je zoveel titels tegelijkertijd kan uitoefenen, is me een raadsel, maar Chloé doet het allemaal en nog veel meer. Vreemd genoeg gaf haar uitgebreid visitekaartje me niet meteen ‘dit-geloof-ik-blindelings’-gevoel. Ik vreesde voor oppervlakkigheden. Een vrees die maar af en toe terecht en veel vaker onterecht was. Chloé slaat de nagel meermaals op de kop in het boek, al wil ze ontzettend veel vertellen. Net dat zorgt ervoor dat het boek haar kracht soms wat verliest. 

Weg met mantra’s  

Het is fijn hoe Chloé heilige huisjes, die we stiekem enorm verafschuwen, omverwerpt. Elk liefdesmantra waaraan we denken te moeten voldoen, wordt vakkundig aangepakt. We worden omringd door de Disney-way of love. Het gemiddelde BV-koppel gaat steevast als vrienden uit elkaar en ‘vrienden’ op sociale media walsen zonder problemen van de ene relatie in de andere. Het verbaast me telkens weer hoe weinig relationele problemen er zijn in de zichtbare wereld. Toch is liefde, en dan vooral de daarmee gepaarde problemen, veruit het meest gebruikte onderwerp in de literaire wereld. Gaande van ‘de boekskes’ die we alleen maar bij de kapper lezen, over liedjes tot de boeken uit de betere boekhandel (ik heb me altijd al afgevraagd wat dan de mindere boekhandel is). Er is dus een publiek voor liefdesshit. Een breed publiek. En dat weet Chloé. Zonder te oordelen. Integendeel. Ze geeft je als lezer het gevoel niet abnormaal te zijn. Meer nog, ze bewijst het met cijfers en theorieën. Want, wij zijn gewoon àllemaal dat brede publiek.  

Al vervalt ze soms zelf in een Disneypraatje: “kies een veilige partner die betrouwbaar is”. Moesten we dat weten van bij het begin, zou het literaire aanbod aan liefdesshit in een zware recessie vallen. Ook zijn bepaalde cijfers die Chloé aanhaalt bedenkelijk, al is ze daar zelf heel eerlijk over. Punten voor haar. Sommige zaken worden te veel uitgediept, andere te weinig. De tips hier en daar leken er een doe-boek van te maken waarbij ik instant meerdere bezwaren bij voelde.  

Lessen voor de toekomst 

Maar, het moet gezegd: het boek leest vlot en dat is dankzij de herkenbaarheid voor menig lezer. Heel wat zaken zijn behoorlijk inzichtelijk. De enorme veelheid aan info zal onze, vaak gijzelende, gevoelens niet meteen een andere richting uitsturen. Maar besef is de eerste grote stap en die zet je bij het lezen van dit boek. Ook bijna 3 jaar later. Het kostte me 2 jaar om erover te geraken (het boek spreekt over een gemiddelde van 6 weken tot 1 jaar om een breuk te verwerken – huh?). Om in te zien dat ik mezelf verloor in een relatie waarvan het achteraf gezien niet zo vreemd is dat ze op 8 minuten eenzijdig eindigde met een grote verdwijntruc achteraf. Het zal me alleszins nooit meer overkomen. Denk ik toch. Tenzij ik weer een Grote Liefde tegenkom. 

Deze recensie is geschreven door Sophie Beyers.

Meer weten over het boek? Lees hier ons interview met Chloé De Bie.