Ik heb 2 weken zonder seks achter de rug. De overgang, weet je wel. Ik voelde al dagen voordien dat het zover was: pijnlijke borsten alsof iemand er op had getimmerd en gebokst. Mijn bh stoort, ik voel mijn borsten als zware pompelmoezen aan mijn lichaam hangen. Tepels die overgevoelig zijn, en dus ook overlast bezorgen. Ik steek een vermanende vinger op naar mijn echtgenoot. En waarschuw hem er niet aan te komen. Want hij durft dat, de speelvogel.

Hij gehoorzaamt en bekijkt me raar als ik vervolgens zeg dat hij er zelfs niet mag naar kijken, want dat ook dat stoort. Zijn pruillip wordt nog groter wanneer ik hem enkele dagen later vertel dat ik mijn regels heb. Dat betekent geen seks. Weekend om zeep. En ik zag al in zijn oogjes dat hij er klaar voor was.

Dokter Google

Die regels in de overgang, lijken trouwens eigenwijzer dan ikzelf. Soms zijn ze hevig, met hoofdpijn en buikkrampen als gevolg, en moet ik dik maandverband gebruiken om lekkages te voorkomen. Vermoeiend. Een andere keer druppelen ze en blijft het tergend langzaam duren, zoals dus onlangs. Alsof ze het geduld van mij en mijn echtgenoot willen tarten. Normaal verdwijnen ze na maximum 7 dagen, maar deze keer niet. Alsof ze het geduld van mij en mijn echtgenoot willen tarten.  Het stoort me en ik besluit Dokter Google te raadplegen.

Een hongerige beer eet veel gretiger dan een die voldaan is

Dokter Google wist het niet zo goed, waardoor de vraagtekens – net zoals de regels - bleven en ik enkele fora begon af te schuimen. Je vindt raadgevingen, commentaren van lotgenoten. Best interessant. Zo las ik de commentaar van ouwe pussycat een Nederlandse vrouw die haar 3de jaar overgang beleefde en zich voordeed als ervaringsdeskundige.

Ik las wat ze schreef en slikte. “Ja hoor, best normaal meisies, dat je wat langer blijft vloeien. Je moet gewoon lekker koelbloedig blijven want het kan dagen tot weken aanslepen.”  Dat woordgebruik, dacht ik. Er volgden veel reacties op, maar niet die van mij,  want ik ben niet dat type om fora te gaan vullen met mijn wijsheden.

Ik las verder en dacht 2 dingen. Ten 1ste dat het woord vloeien mij weinig kon bekoren. Alsof je als vrouw plots een soort wandelende lekkende kraan wordt. Ten 2de vroeg ik me af of ik mijn man nu moest verontrusten door hem te zeggen dat het eeuwig kan blijven duren. Een dilemma.

Uiteindelijk ging ik het gesprek erover.  “Best lastig he, die overgang?”  “Overgang?” vroeg hij. Ik moest explicieter zijn want dat mannelijke brein van hem was nog niet goed wakker. Wanneer hij eindelijk doorhad waar ik het over had, reageerde hij als volgt: “Geen probleem. Dat halen we wel in. Een hongerige beer eet veel gretiger dan een die voldaan is.”

Dat volgende weekend, dat wordt stormachtig.