Als millennial zijnde (een kind opgegroeid in de jaren 2000) kan ik er niet omheen: ik heb waanzinnig veel last van Fear Of Missing Out, de schrik om iets te missen. Kortweg FOMO. Ik wil alles: reizen, een baan waar ik goed in ben (en graag doe), een toffe woning, vrijheid, een lief, flirten en dansen … En liefst nog alles ineens.

Uiteraard spreken die dingen elkaar constant tegen. Je kan geen appartement kopen zonder een deel van je vrijheid op te geven en je lief staat waarschijnlijk niet te springen als je blijft flirten met anderen.

In de praktijk wil dit zeggen dat ik te lang en te veel op café ga (je zou maar eens een tof moment missen), dat ik 2 jobs tegelijkertijd combineer, een appartement gekocht heb en me ondertussen helemaal benepen voel bij het gebrek aan vrijheid en vrije tijd die dat met zich meebrengt.

Match mislopen

Ik merk dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Vooral in mijn liefdesleven (of het gebrek eraan) merk ik dat dit ook bij de andere partij vaak het geval is. Zelf ruil ik de ene date in voor de andere. Hoewel een date vaak wel leuk is, is er altijd het idee dat het met een andere persoon nog leuker kan zijn.

We huppelen ongemakkelijk van ‘wat als’ naar ‘misschien’, waardoor we net datgene doen waar we allen zo bang van zijn: dingen missen.

Ook de ‘tegenpartij’ wil zich vaak niet tot iets ‘vast’ verbinden, uit angst een nog juistere match mis te lopen.  We huppelen ongemakkelijk van ‘wat als’ naar ‘misschien’, waardoor ik net datgene doen waar ik zo bang van ben: dingen missen.

Ik merk dat mijn dates en ik  dezelfde symptomen vertonen: we blijven oppervlakkig en missen diepgang. We ruilen een relatie voor een andere wanneer we niet meer tevreden zijn. We werken niet meer aan samen zijn, laat staan dat we ‘in goede en slechte tijden’ voor waar willen nemen.  

Ontbrekende puzzelstukken

Om het gebrek aan diepgang te compenseren doe ik yoga, ga ik op retraite, volg ik cursussen mindfulness en reis ik de halve aardbol rond. Om mezelf te vinden, te houden en misschien zelfs tegen te komen in de ander.

Ik weet niet hoe dat bij een ander werkt, bij mij blijkt er toch ergens een kink in de kabel te zitten. Want om de een of andere reden vind ik telkens andere puzzelstukken van mezelf, die niet horen bij de gaten die ik wil vullen. Voorlopig puzzel ik dus maar de hoeken bij elkaar. De inhoud zien we later wel weer.