In het begin van een nieuwe relatie lijkt alles geweldig. Zo ook de seks. Je hebt bij wijze van spreken al zin als de ander maar naar je kijkt. Bij iedere aanraking spatten de vonken er vanaf. Je zou dus denken dat ik, nu ik sinds een paar maanden een nieuwe vriend heb, volop seks heb. Toch is dat voor mij niet zo vanzelfsprekend.

Er was en is absoluut fysieke aantrekkingskracht tussen ons, maar een paar jaar geleden ben ik slachtoffer geworden van een verkrachting. Die ervaring staat intimiteit nog altijd in de weg.

Sindsdien heb ik gemengde gevoelens bij seks. Mijn libido is er niet minder door geworden en ik ben ook niet ineens vergeten dat seks best aangenaam kan zijn, maar één nare ervaring was genoeg om mijn seksualiteitsbeleving te veranderen. Het zorgt sindsdien zowel voor opwinding als voor doodsangst.

Wat zou mijn vriend zeggen?

Ook voor de reactie van mijn vriend had ik schrik. Hoe zou hij reageren als hij wist wat mij was overkomen? Zou hij vinden dat ik de situatie had kunnen voorkomen, of dat ik me maar aanstelde? Ik wilde er het liefst over zwijgen, maar zwijgen was geen optie.

Alleen al omdat ik soms paniekaanvallen kreeg tijdens de seks. Hoewel ik echt wel wilde vrijen, begon ik te zweten, te huilen, te trillen en te hyperventileren. Dat deed de stemming omslaan en daar voelde ik me achteraf schuldig over. Eigenlijk schrok ik daar behoorlijk van. Het was net of ik na jaren therapie alsnog niets verwerkt had.

Het gesprek was dus onvermijdelijk. Ik was op iedere reactie voorbereid, van onverschilligheid tot een einde van de relatie. Dat zijn reactie ook positief zou kunnen zijn, was nog niet in mij opgekomen.

Een hele opluchting. Een bevestiging voor mij dat er ook nog goede mannen zijn en dat seks ook zeker weer aangenaam kan worden. Misschien niet meteen, maar het is zeker een stap in de goede richting geweest. Die van zorgeloos ontdekken, zoals iedereen die verliefd is dat graag doet.