Na de bevalling 6 maanden thuisblijven en de zomer doorbrengen met 3 kinderen … Het leek een hele opgave. Maar het draaide anders uit. Ik heb genoten. Van de zon en van de tijd met mijn bengels. Tijd die ik normaal niet heb. Het was dan ook wennen toen ik terug moest gaan werken. 

Een droomstart

De eerste week liep gesmeerd. Na een dag op het werk, was ik al terug ingewerkt. Het weerzien met de collega’s was fijn. En ’s avonds aan tafel kon ik eens iets anders vertellen dan de vorderingen van onze baby die dag. De 2 oudsten gingen graag naar school en de baby graag naar de onthaalmama. Ik moest het wel doen met minder knuffelmomenten, maar die waren dan weer intenser. De mentale twijfels verdwenen naar de achtergrond.

Moet ik wel blijven werken? Hebben we 2 volledige lonen nodig? Ik weet het even niet.

Een mindere 2de week

Na een te druk weekend ging de wekker op maandag te vroeg af. Het vertrek verliep chaotischer. De wasmand begon terug uit te puilen. En op een dag merkte ik bij het thuiskomen, dat mijn dochter niet van school was afgehaald. Stress en schuldgevoel!  Die avond heb ik niets meer gedaan behalve genoten van mijn gezin.

Twijfels

Moet ik wel blijven werken? Ik weet het even niet meer. Hebben we 2 volledige lonen nodig? De grote luxe hoeft niet maar nooit eens een extraatje? Wil ik mijn ambities opzij zetten? We hebben gelukkig een goed netwerk waar we op kunnen rekenen, zonder hen zou het zeker niet lukken.

Voorlopig weet ik het nog niet. Veel vragen en weinig tijd om ze te beantwoorden. Fulltime huismama zal het waarschijnlijk niet worden. Of de overheid zou de huismama’s ook een loon moeten uitbetalen, want verdienen doen ze dat zeker. Voorlopig ploeter ik voort. De was, die blijft zich opstapelen. Maar de kindjes worden wel netjes op tijd opgehaald. En dat is wat telt!