Anna* (30 jaar) is mama van Andres* en zwanger van haar 2de kindje. Na de geboorte van haar eerste kind ging ze door een moeilijke periode.

“In het begin verliep de zwangerschap vlot. Maar vanaf 29 weken bleek dat ons ongeboren kindje gezondheidsproblemen had. Die waren niet levensbedreigend, maar het zorgde wel voor veel onderzoeken bij de gynaecoloog. Dat maakte mijn zwangerschap erg zwaar.”

De bevalling

“De bevalling verliep heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik moest ingeleid worden, ik kreeg een epidurale verdoving en ik moest een tijd alleen op een kamer wachten zonder mijn man. Dat maakte het zwaar.”

“Toen Andres geboren werd, besefte ik niet dat hij er was. Het voelde alsof ik zelf niet bij de bevalling aanwezig was. Ik voelde niet meteen een band met mijn kind. Hij werd ook meteen weggenomen voor onderzoek en medicatie.”

“Gelukkig bleek alles in orde met ons zoontje en mocht ik snel naar huis. Het was een heel moeilijke periode. Het was allemaal zo intens en ik had het me echt wel anders en veel rooskleuriger voorgesteld. De borstvoeding maakte het erg zwaar. Mijn zoontje had in het begin elk uur honger en de borstvoeding deed veel pijn. Ik was zo overmand door alles: de vermoeidheid, de pijn, het gebrek aan rust en tijd voor mezelf.”

“Na 10 dagen moest mijn man weer beginnen te werken. Mijn houvast was weg, daardoor voelde ik mij verschrikkelijk slecht. Mijn man is heel zorgzaam, we deelden de zorg van ons zoontje en doordat hij aanwezig was kon ik ook af en toe eens slapen. Ik heb hem toen heel erg gemist.” 

Donkere periode

“Daarna zat ik diep. Ik kwam niet meer buiten, at niet goed en verloor veel gewicht. Ik zag alles somber in, moest veel wenen, had geen controle over mezelf en was heel angstig. Ik vroeg me ook de hele tijd af of ik het wel goed deed, of mijn zoontje wel genoeg gehecht was. Ik voelde me heel erg schuldig over de bevalling, omdat die niet perfect was gegaan en maakte me grote zorgen over de hechting.”

"In die periode zocht ik hulp. Ik ging een aantal keren naar een psycholoog die gespecialiseerd is in jong ouderschap. Maar dat is erg duur, dus moest ik snel afbouwen. Ik heb veel steun gevonden bij mijn man en mijn vriendin.”

“Ik leg de lat voor mezelf als mama erg hoog. Ik wil mijn kind opvoeden met onvoorwaardelijke liefde, en altijd gezonde voeding geven. Je hoort vaak adviezen over hoe je je kind best opvoedt, en dan wil ik het goed doen. Ik zie ook zo vaak foto’s van perfecte gezinnetjes en dan voel ik me soms gefaald.”

“Vanaf de leeftijd van 14 maanden werd het weer makkelijker. Andres begon door te slapen. Ik vond weer tijd voor mezelf en ik leerde weer genieten. Ik heb mezelf echt teruggevonden.”

*Om privacy-redenen pasten we de namen aan.