Beyoncé zingt dat ze als vrouw niet compleet is tot ze een ring om haar vinger geschoven krijgt. Ik bewonder Queen B, maar hier heeft ze ongelijk. Wij vrouwen zijn geen passieve wezentjes die zitten te wachten tot de prins op het witte paard ons over zijn schouder gooit en met ons naar nog lang en gelukkig galoppeert. Nee, wij zijn independent women.

Helaas ziet onze maatschappij het blijkbaar anders. Wie alleen moet opdraaien voor zijn of haar woonkosten kan erover meespreken. Boodschappen doen voor één persoon komt vaak duurder uit en ook bij de belastingen worden alleenstaanden benadeeld. Het verbaast me dus niet dat steeds meer twintigers, mezelf inbegrepen, langer bij hun ouders blijven wonen. Waarom zou ik het mezelf financieel moeilijk maken als ik thuis in het warme nest kan blijven? Samenhuizen mag in steden dan wel al ingeburgerd zijn, maar als je net als ik in een kleine gemeente woont, is dat geen voor de hand liggende optie. En geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om te verhuizen uit mijn geliefde boerendorp.

Ook op sociaal vlak wordt het ons knap lastig gemaakt. “Ik snap niet dat jij nog geen lief hebt”, hoor ik soms. Mijn vrienden zeggen dat met de beste bedoelingen en willen daarmee alleen maar onderstrepen hoe geweldig ze mij vinden, maar ik kan er behoorlijk onzeker van worden. Zou er dan toch iets mis zijn met mij?

 “Je bent zo kieskeurig” is nog zo’n klassieker. Excuseer dat ik niet de eerste de beste kerel van de straat pluk. Het helpt ook niet dat de meeste van mijn vrienden mannen zijn. Ik kan niet meer tellen hoe vaak ik al heb moeten horen dat ik een van die jongens een kans moet geven. De klik zou dan misschien wel komen. Had ik voor elke keer een euro gekregen, dan kon ik elk van hen trakteren op een vijfgangenmenu.

Als ik niet nader genoemde damesbladen moet geloven, bestaat er niets tussen happy single en eenzaam en op zoek. Zou ik mijn dagen dan moeten vullen met wilde feestjes en betekenisloze seks, of net wanhopig daten tot ik erbij neerval? Neen, bedankt. Soms ben ik happy en soms ben ik eenzaam. Single zijn is geen gemoedstoestand. Het leven bestaat nu eenmaal uit pieken en dalen, met of zonder lief.

Sommige mensen bewonderen mij omdat ik zo vlot omga met mijn vrijgezellenbestaan. Anderen hebben dan weer medelijden omdat ik alleen ben. Geen van beide is nodig, het is wat het is. Ik wil vuurwerk, boenk erop. Met minder neem ik geen genoegen, hoe vaak mijn bomma ook vraagt wanneer ik nu eindelijk eens een lief meebreng.