"Dat is een meisjesfiets! En hij is een jongen." Zo werd mijn zoontje van 2,5 jaar begroet door een iets oudere kleuter op het schoolplein. Het was zijn 3de week op school en het knaagde. Ik vroeg me af of ik hem hiermee nu rechtstreeks een leven van pesterijen in duwde.

Fuchsiaroze voor een jongen

Mijn zoontje kreeg van zijn oudere nichtje haar fuchsiaroze Hello Kitty-fiets cadeau en vond het een geweldig mooi ding. Wij waren al lang blij dat we geen duur nieuw exemplaar hoefden aan te schaffen en dat de fiets nog tip top in orde was. De kleur speelde voor ons ook geen rol. Vrolijk felroze voor een jongen, dat moest toch kunnen he? Zeker op die leeftijd nog.

Toen ik echter de commentaar hoorde op het speelplein kromp mijn hart in elkaar. Ik wilde de fiets meteen al herschilderen. Maar misschien liep ik te hard van stapel.

3 dagen lang reageerden enkele kleuterjongens met verbijstering op de roze fiets van mijn zoon.

Te snel geoordeeld

De oudere jongens hadden geen oog voor de roze fiets van mijn peuterzoon. De meisjes vonden het allemaal best. "O, wat leuk, ben je met de fiets gekomen?" vroeg een meisje uit het zesde leerjaar. "Ja, het is wel een roze fiets. Hij heeft hem van zijn nichtje gekregen", merkte ik zelf snel op voor ze er iets van kon zeggen. "De kleur maakt toch niets uit? Dat is niet belangrijk, het is een leuke fiets", zei ze. Ik kon haar wel omhelzen van dankbaarheid.

3 dagen lang reageerden enkele kleuterjongens met verbijstering op de roze fiets van mijn zoon. Ik knoopte af en toe een gesprekje met hen aan. Ik gaf erkenning aan hun verbazing: ja, ze vonden het raar, nee, ze wisten niet dat een jongen ook iets in een roze kleur kon hebben. Wat ik leerde uit die korte gesprekjes was dat ze mijn zoontje niet uitlachten, maar slechts uiting gaven aan hun eigen ongeloof. Ze hadden in hun jonge leventje geleerd dat roze een kleur voor meisjes was en aan dat feit werd nu aardig gerammeld. Wat moesten ze hiermee?

De rust keert terug

De 4de dag kraaide geen haan nog naar de kleur van de fiets. Het nieuwe was eraf. De kinderen waren het gewoon geworden. En ik kon ook weer ontspannen.