De laatste week voor de kerstvakantie mocht ik naar het oudercontact van mijn zoontje. Stiekem toch wel naar uitgekeken uit nieuwsgierigheid of hij flink is, goed vriendjes maakt ... Eigenlijk kortweg om van de juffrouw te mogen horen waar je als mama van gaat blinken.

Zo kreeg ik dus de informatie wat de verwachtingen zijn vanuit de school tegen het einde van het schooljaar.

Elk kind in de eerste kleuterklas zou tegen juni:

• een puzzel van 10 stuks alleen moeten kunnen maken
• kleurpotloden met fijne motoriek kunnen hanteren
• en ... een 'kopvoeter' moeten kunnen tekenen.

Na toch wel even te moeten denken durf ik te vragen, "een wat?"

Een 'kopvoeter' is dus een rond hoofdje met een verticaal lijn eronder en in het midden en onderaan een horizontaal streepje als armpjes en voetjes.

Tijdens de kerstvakantie ben ik aan deze opdracht begonnen, want als alleenstaande mama denk ik nogal vaak dat ik nog beter mijn best moet doen om mij, om 'ons' te bewijzen.

Hele fijne activiteit om samen met je peuter te doen trouwens.

Een paar dagen later en niet meer denkend aan die 'kopvoeter', krijg ik van mijn peuter de vraag waar ik even grote ogen van trek.

Met een lief, schattig en vooral een onschuldig stemmetje natuurlijk.

"MAMA, GAAN WE EEN KINDJE MAKEN?"