Ik werk sinds de geboorte van ons oudste kindje halftijds, omdat ik erbij wil zijn op alle belangrijke en minder belangrijke momenten. Ik sta nog altijd volledig achter deze keuze, maar makkelijk is het niet altijd.

Pro’s en contra’s
Voordelen zijn er anders genoeg. Ik heb meer tijd dan anderen om met de kinderen leuke dingen te ondernemen. Een uitstapje naar een speeltuin midden in de week; genieten van een bad op een luie donderdagvoormiddag; of een ongepland bezoekje aan oma … Het is niet iedereen gegeven.

Daarnaast zijn er nog alle praktische dingen die ik tijdens mijn werkvrije dagen kan realiseren. Het huishouden kan ik doen zoals ik het wil; de kinderen hoeven niet naar de opvang; het eten is (meestal) dagvers; …

Zo klinkt het natuurlijk allemaal mooi. Te mooi. Want niet alles is leuk. Kinderen kunnen ziek zijn, zeuren of gewoon lastig zijn. Je kan zelf moe zijn, lange tenen hebben of ja, ook gewoon lastig zijn. Soms vind ik het vreselijk dat het zo vanzelfsprekend is dat het huis altijd aan kant is of dat een groot deel van de praktische dingen op mijn schouders terecht komt, omdat ik toch niet uit werken moet.

Ieder zijn deel
Dus ja, ook halftimers hebben stress. Net zoals voltijds werkende mensen en voltijdse huismoeders of  –vaders. Iedereen heeft met andere woorden zijn eigen lasten en lusten en verdient daarvoor evenveel respect. Die levensles heb ik nu wel geleerd.