Ken je dat gevoel dat je in de crèche binnen komt of aan de schoolpoort staat en je afvraagt: “wat sta ik hier te doen tussen al die echte ouders?” Dat je toekomt op je werk en dat je denkt: “ik val wel eens door te mand, dit ben ik niet.” Dat je naast je lief in de zetel zit en voelt: “op een dag ziet hij niet meer het meisje waar hij verliefd op werd, en wat doe ik dan?”

Er zijn zo van die dagen dat je alles vanop een afstand gadeslaat, en dat je niet meer mee bent met het leven dat je hebt opgebouwd of de persoon in wie je gegroeid bent. Dat de gebeurtenissen vervreemd aanvoelen, dat je lichaam niet als dat van jou voelt, dat je zo hard twijfelt aan jezelf dat je je een bedrieger voelt.

Weet dan 1 ding: jij bent geen bedrieger. Jij bent je unieke en fantastische zelf, met af en toe eens een slechte dag maar meestal toch van die dagen dat het voor de wind gaat en dat het wel lukt om alles rond te krijgen. Jij bent die ouder, die partner en dat lief. Jij bent die persoon die hard gewerkt heeft om te staan waar je nu staat, om jezelf te omringen met liefde en warmte en respect. Jij bent je leven waard, in alle mogelijke opzichten.

Er zijn zo van die dagen dat je zelfvertrouwen je in de steek laat. Dat je alleen nog het falen voelt en niet meer die 100 succesjes van één dag. Dat je jezelf niet meer ziet hoe andere mensen je (graag) zien. Dagen dat goed genoeg echt meer dan goed genoeg is. Dagen dat je kinderen leren uit jouw fouten, en jouw imperfecties. En dat is net waar ouderschap om draait.

Laat de bedrieger je niet bedriegen.